kontell
Breton
Étymologie
- Du moyen breton contell[1], du vieux breton cultell, emprunté au bas latin cuntellus issu du latin cultellus.[2]
Nom commun
kontell féminin \ˈkɔ̃ntɛl\ (pluriel : kentell \ˈkẽntɛl\, kontelloù \kɔ̃nˈtɛlːu\, kontilli \kɔ̃nˈtilːi\)
- Couteau.
- Antronoz vintin, Kontelvraz a zigouezas, e gontell hag e stalikerez kiger gantan, [...]. — (Ivon Krog, Eur zacʼhad marvailhou, Buhez Breiz, 1924, page 55)
- Le lendemain matin, Kontelvraz arriva, avec son couteau et son attirail de boucher, [...].
- Met allas ! Ar beure-se, kerkent hag en doe roet e daol kontell, a tilampas ur bouilh gwad. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /2, Éditions Al Liamm, 1985, page 50)
- Mais Hélas ! Ce matin-là, aussitôt qu’il a donné son coup de couteau, un jet de sang jaillit.
- Antronoz vintin, Kontelvraz a zigouezas, e gontell hag e stalikerez kiger gantan, [...]. — (Ivon Krog, Eur zacʼhad marvailhou, Buhez Breiz, 1924, page 55)
- Coutre
- Yann ar Cʼherneis a dorras skouarn an alar bras en ur dreiñ douar-lann. Ar gontell a dalmas war ur wrizienn hag ar soucʼh a riklas dindani. — (Jakez Riou, Geotenn ar Wercʼhez, Éditions Al Liamm, 1957, page 19)
- Yann ar Cʼherneis cassa le versoir de la grande charrue en retournant de la terre de lande. Le coutre buta contre une racine et le soc glissa par dessous.
- Yann ar Cʼherneis a dorras skouarn an alar bras en ur dreiñ douar-lann. Ar gontell a dalmas war ur wrizienn hag ar soucʼh a riklas dindani. — (Jakez Riou, Geotenn ar Wercʼhez, Éditions Al Liamm, 1957, page 19)
Dérivés
- aval-kontell
- kontellad
- kontelladenn
- kontell amann
- kontellañ
- kontellata
- kontellazh
- kontell-baper
- kontell-ben
- kontell-bleg
- kontell cʼhodell
- kontell diaskornañ
- kontell-dredan
- kontelleg
- kontellegenn eeun
- kontellegenn gamm
- kontellegenn-legestr roudennet
- kontellegeta
- kontellek
- konteller
- kontellerezh
- kontell-gegin
- kontell geuz
- kontell-grog
- kontell-istr
- kontell-livañ
- kontell-vara
- kontell vastard
- kontell-vomm
- pelobat kontellek
- troad kontell
Vocabulaire apparenté par le sens
Références
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Victor Henry, Lexique étymologique des termes les plus usuels du breton moderne, J. Plihon et L. Hervé, Rennes, 1900 → lire sur wikisouce