membrum

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin

Étymologie

De l’indo-européen commun *mē(m)s-ro-[1] (« chair ») qui donne le grec ancien μῆνιγξ, mênigx (« membrane » → voir méninges), le sanscrit मांस, māṃsa, le slavon мѩсо, męso (« viande »), etc.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif membrum membra
Vocatif membrum membra
Accusatif membrum membra
Génitif membrī membrōrum
Datif membrō membrīs
Ablatif membrō membrīs

membrum \Prononciation ?\ neutre

  1. (Surtout usité au pluriel) Organe, membre.
    • jam membrorum, id est partium corporis, alia videntur propter eorum usum a natura esse donata, ut manus, crura, pedes, etc. alia quasi ad quendam ornatum, ut cauda pavoni, plumae versicolores columbis, viris mammae atque barba, — (Cicéron, Fin. 3, 5, 18)
  2. Modèle:par ext Partie d’un tout.
    • per multa membra civitas in unum tantum corpus redigitur, — (Just. 5, 10, 10)

Dérivés

Dérivés dans d’autres langues

Voir aussi

  • membrum sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin) 

Références