mercʼh
:
Breton[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du moyen breton merch[1].
- À comparer avec les mots merch en gallois, myrgh en cornique (sens identique).
- Issu du celtique *merkā, qui remonte au radical indo-européen *mer-, duquel procèdent le grec ancien meîrax (μεῖραξ) « garçon, fille », lituanien mergà « fille »[2].
Nom commun [modifier le wikicode]
Mutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | mercʼh | mercʼhed |
Adoucissante | vercʼh | vercʼhed |
mercʼh \ˈmɛrx\ féminin (pour un homme, on dit : mab)
- Fille (de ses parents).
- N’onn ket da biou eo merh. — (Jules Gros, Le Trésor du Breton parlé - 2 : Dictionnaire breton-français des expressions figurées, Librairie Bretonne Giraudon, 1977, page 122)
- Je ne sais pas de qui elle est la fille.
- N’onn ket da biou eo merh. — (Jules Gros, Le Trésor du Breton parlé - 2 : Dictionnaire breton-français des expressions figurées, Librairie Bretonne Giraudon, 1977, page 122)
- (Par extension) Jeune fille (en général)
- C’hwec’h merc’h werc’h ar marc’had o tougen c’hwec’h sac’had kerc’h war c’hwec’h marc’h kalloc’h ha c’hoazh oa c’hwec’h manac’h war o lerc’h.
- Les six filles vierges de la place du marché portant six sacs d’avoine sur six chevaux entiers et encore il y avait six moines qui les poursuivaient.
- C’hwec’h merc’h werc’h ar marc’had o tougen c’hwec’h sac’had kerc’h war c’hwec’h marc’h kalloc’h ha c’hoazh oa c’hwec’h manac’h war o lerc’h.
Antonymes[modifier le wikicode]
Dérivés[modifier le wikicode]
Forme de nom commun [modifier le wikicode]
mercʼh \ˈmɛrx\ (pluriel de marcʼh)
Synonymes[modifier le wikicode]
Prononciation[modifier le wikicode]
→ Prononciation audio manquante. (Ajouter un fichier ou en enregistrer un avec Lingua Libre
)
Références[modifier le wikicode]
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Ranko Matasović, Etymological Dictionary of Proto-Celtic, Leyde, Brill, 2009, page 267