Aller au contenu

rannikko

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
De ranta (« côte ») avec le suffixe -kko.
Déclinaison
Cas Singulier Pluriel
Nominatif rannikko rannikot
Génitif rannikon rannikkojen
rannikoiden
rannikoitten
Partitif rannikkoa rannikkoja
rannikoita
Accusatif rannikko[1]
rannikon[2]
rannikot
Inessif rannikossa rannikoissa
Illatif rannikkoon rannikkoihin
Élatif rannikosta rannikoista
Adessif rannikolla rannikoilla
Allatif rannikolle rannikoille
Ablatif rannikolta rannikoilta
Essif rannikkona rannikkoina
Translatif rannikoksi rannikoiksi
Abessif rannikotta rannikoitta
Instructif rannikoin
Comitatif rannikkoine-[3]
Notes [1] [2] [3]

[1]

  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive dont le sujet est la 3e personne
    du singulier sans aucun pronom.
  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive passive.
  • Dans toutes les phrases passives à n’importe
    quel mode.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la 2e personne du singulier, ou la
    1e ou 2e personne du pluriel.

[2]

  • Dans les phrases actives positives aux modes
    indicatif, conditionnel ou potentiel.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la 3e personne du singulier ou du
    pluriel.

[3]

Avec suffixes
possessifs
Singulier Pluriel
1re personne rannikkoni rannikkomme
2e personne rannikkosi rannikkonne
3e personne rannikkonsa

rannikko \ˈrɑnːikːo\

  1. Littoral.

Forme de nom commun

[modifier le wikicode]

rannikko \ˈrɑnːikːo\

  1. Accusatif II singulier de rannikko.