ruitu

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Same du Nord[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Nominatif ruitu ruittut
Accusatif
Génitif
ruittu ruittuid
Illatif ruitui ruittuide
Locatif ruittus ruittuin
Comitatif ruittuin ruittuiguin
Essif ruitun
Avec suffixes
possessifs
Singulier Duel Pluriel
1re personne ruiton ruitome ruitomet
2e personne ruitot ruitode ruitodet
3e personne ruitus ruituska ruituset

ruitu /ˈrujtu/

  1. Marmite, chaudron, cocotte.
    • Ollu boares ruovdediŋggat: veahčirat, ákšut, jiehkku, gaccahat, golve, riggi, veaike- ja leikonruovde-ruittut, liktenruovdi, máŋga gillára, sáiti, liššá. — (girji.info)
      Tous les vieux objets métalliques : marteaux, haches, grattoir à peaux, évidoirs, fer à souder, chaîne pour suspendre les chaudrons, marmites en cuivre ou en fonte, fer à repasser, plusieurs petits pièges, piquet, faux.

Synonymes[modifier le wikicode]