sciens
Apparence
Étymologie
[modifier le wikicode]- Substantivation du participe du verbe scio.
Forme de verbe
[modifier le wikicode]| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | sciens | sciens | sciens | scientēs | scientēs | scientia |
| Vocatif | sciens | sciens | sciens | scientēs | scientēs | scientia |
| Accusatif | scientem | scientem | sciens | scientēs | scientēs | scientia |
| Génitif | scientis | scientis | scientis | scientium | scientium | scientium |
| Datif | scientī | scientī | scientī | scientibus | scientibus | scientibus |
| Ablatif | scientī | scientī | scientī | scientibus | scientibus | scientibus |
sciens \Prononciation ?\ deuxième classe faux imparisyllabique
- Participe présent de scio :
- Qui sait, instruit, connaisseur.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Qui sait, instruit, connaisseur.
Antonymes
[modifier le wikicode]Dérivés
[modifier le wikicode]Nom commun
[modifier le wikicode]| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | sciens | scientēs |
| Vocatif | sciens | scientēs |
| Accusatif | scientĕm | scientēs |
| Génitif | scientĭs | scientiŭm |
| Datif | scientī | scientĭbŭs |
| Ablatif | scientĕ | scientĭbŭs |
sciens \Prononciation ?\ masculin 3e déclinaison, faux imparisyllabique
- Connaisseur.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
[modifier le wikicode]- « sciens », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage