specimen

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Voir aussi : spécimen

Anglais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

(Date à préciser) Du latin specimen.

Nom commun [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
specimen
\ˈspɛs.ɪ.mɪn\
specimens
ou specimina
\ˈspɛs.ɪ.mɪnz\
ou \spɛ.ˈsɪm.ɪn.ə\

specimen \ˈspɛs.ɪ.mɪn\

  1. Spécimen.
  2. Échantillon, exemplaire.

Vocabulaire apparenté par le sens[modifier le wikicode]

Prononciation[modifier le wikicode]

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Dérivé de specio (« regarder, observer »), avec le suffixe -men.

Nom commun [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Nominatif specimen specimina
Vocatif specimen specimina
Accusatif specimen specimina
Génitif speciminis speciminum
Datif speciminī speciminibus
Ablatif speciminĕ speciminibus

specimen \Prononciation ?\ neutre

  1. Indice, marque, preuve.
    • Specimen sui dare.
      Faire ses preuves.
  2. Spécimen, exemple, échantillon, modèle, idéal.
    • Unicum antiquitatis specimen eum appellabant. — (Tacite)
      Ils l’appelaient modèle unique de vertus antiques.

Dérivés dans d’autres langues[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

Néerlandais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin specimen.

Nom commun [modifier le wikicode]

specimen \Prononciation ?\

  1. Spécimen.

Synonymes[modifier le wikicode]

Taux de reconnaissance[modifier le wikicode]

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 95,6 % des Flamands,
  • 86,5 % des Néerlandais.


Prononciation[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]