verbannen
Néerlandais
Étymologie
- Dérivé par préfixation de bannen.
Verbe
| Présent | Prétérit | |
|---|---|---|
| ik | verban | verbande |
| jij | verbant | |
| hij, zij, het | verbant | |
| wij | verbannen | verbanden |
| jullie | verbannen | |
| zij | verbannen | |
| u | verbant | verbande |
| Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
| hebben | verbannend | verbannen |
verbannen \Prononciation ?\ transitif
- Bannir, exiler, ostraciser, frapper d’ostracisme.
- "Ik, Fabian Zè, historicus en docent aan de academie van Trozen op het rijke Tarmaddon, werd onrechtvaardig naar de planeet Fluori verbannen, omwille van mijn eerlijkheid als geschiedschrijver." — (Gust van Brussel, De Atlantica Kroniek, 2003, ISBN 9053252371)
- (Sens figuré) Chasser, reléguer.
- Oude voorwerpen naar de zolder verbannen.
- Reléguer de vieux objets au grenier.
- Oude voorwerpen naar de zolder verbannen.
Synonymes
Prononciation
- Pays-Bas : écouter « verbannen [Prononciation ?] »