κόπρος
Grec ancien[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Apparenté au lituanien šikna (« cul »), šikti (« déféquer »), de l’indo-européen commun *k̂ekʷ-[1] (« chier »).
Nom commun [modifier le wikicode]
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ἡ | κόπρος | αἱ | κόπροι | τὼ | κόπρω |
| Vocatif | κόπρε | κόπροι | κόπρω | |||
| Accusatif | τὴν | κόπρον | τὰς | κόπρους | τὼ | κόπρω |
| Génitif | τῆς | κόπρου | τῶν | κόπρων | τοῖν | κόπροιν |
| Datif | τῇ | κόπρῳ | ταῖς | κόπροις | τοῖν | κόπροιν |
κόπρος, kópros *\ˈko.pros\ féminin
- Excrément des animaux, fiente, ou des hommes.
- (Par suite) Fumier
- (Par extension) Saleté, ordure.
- Endroit où s’amasse le fumier, d’où étable.
Dérivés[modifier le wikicode]
- κοπραγωγέω
- κοπραγωγός
- κόπρανα (excrements)
- κοπρεαῖος
- κόπρειος (merdeux, sale)
- κοπρεύω
- κοπρέω
- κοπρεών
- κοπρηγέω
- κοπρηγία
- κοπρηγός
- κοπρία (tas de merde)
- κοπριαίρετος
- κοπριακός
- κοπρίας
- κοπριήμετος
- κόπρινος (merdeux)
- κόπριον (crasse)
- κόπρισις
- κοπρισμός
- κοπριώδης
- κοπρίζω
- κοπροβολεῖον
- κοπροβόλος
- κοπροξύστης
- κοπροδοχεῖον
- κοπροφαγέω
- κοπροφάγος (coprophage)
- κοπροφορά
- κοπροφορέω
- κοπροφόρος
- κοπρολογέω
- κοπρολόγος
- κόπρον
- κοπροποιέω
- κοπροποιός (qui produit de la merde)
- κοπροθέσιον
- κοπροθήκη
- κοπροσύνη
- κοπροσύρα
- κοπρόω (couvrir de merde)
- κοπρώδης (merdeux)
- κοπρών (toilettes, chiottes)
Dérivés dans d’autres langues[modifier le wikicode]
- Grec : κόπρος
- Français : copro-
Références[modifier le wikicode]
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
- ↑ Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage