ἰθαγενής

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Voir aussi : ιθαγενής

Grec ancien[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Mot composé de ἰθύς, ithýs (« droit ») et de γένος, génos (« naissance »).

Adjectif [modifier le wikicode]

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif ἰθαγενής ἰθαγενής ἰθαγενές
vocatif ἰθαγενές ἰθαγενές ἰθαγενές
accusatif ἰθαγεν ἰθαγεν ἰθαγενές
génitif ἰθαγενοῦς ἰθαγενοῦς ἰθαγενοῦς
datif ἰθαγενεῖ ἰθαγενεῖ ἰθαγενεῖ
cas duel
masculin féminin neutre
nominatif ἰθαγενεῖ ἰθαγενεῖ ἰθαγενεῖ
vocatif ἰθαγενεῖ ἰθαγενεῖ ἰθαγενεῖ
accusatif ἰθαγενεῖ ἰθαγενεῖ ἰθαγενεῖ
génitif ἰθαγενοῖν ἰθαγενοῖν ἰθαγενοῖν
datif ἰθαγενοῖν ἰθαγενοῖν ἰθαγενοῖν
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif ἰθαγενεῖς ἰθαγενεῖς ἰθαγεν
vocatif ἰθαγενεῖς ἰθαγενεῖς ἰθαγεν
accusatif ἰθαγενεῖς ἰθαγενεῖς ἰθαγεν
génitif ἰθαγενῶν ἰθαγενῶν ἰθαγενῶν
datif ἰθαγενέσι(ν) ἰθαγενέσι(ν) ἰθαγενέσι(ν)

ἰθαγενής, ithagenḗs *\Prononciation ?\

  1. Légitime, en parlant des enfants.
    • ἀλλά με ἶσον ἰθαιγενέεσσιν ἐτίμα
      reconnus comme ses fils légitimes.
  2. Originel, ancien, en parlant de peuples, de nation.

Dérivés dans d’autres langues[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]