Conjugaison:français/arrimer

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
arrimer
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de arrimer, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ arrime \ʒ‿ a.ʁim\
tu  arrimes \ty  a.ʁim\
il/elle/on  arrime \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ʁim\
nous  arrimons \nu.z‿ a.ʁi.mɔ̃\
vous  arrimez \vu.z‿ a.ʁi.me\
ils/elles  arriment \[il/ɛl].z‿ a.ʁim\
Passé composé
j’ai  arrimé  \ʒ‿e a.ʁi.me\
tu as  arrimé  \ty a.z‿a.ʁi.me\
il/elle/on a  arrimé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.a.ʁi.me\
nous avons  arrimé  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿a.ʁi.me\
vous avez  arrimé  \vu.z‿a.ve.z‿a.ʁi.me\
ils/elles ont  arrimé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿a.ʁi.me\
Imparfait
j’ arrimais \ʒ‿ a.ʁi.mɛ\
tu  arrimais \ty  a.ʁi.mɛ\
il/elle/on  arrimait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ʁi.mɛ\
nous  arrimions \nu.z‿ a.ʁi.mjɔ̃\
vous  arrimiez \vu.z‿ a.ʁi.mje\
ils/elles  arrimaient \[il/ɛl].z‿ a.ʁi.mɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  arrimé  \ʒ‿a.vɛ.z‿a.ʁi.me\
tu avais  arrimé  \ty a.vɛ.z‿a.ʁi.me\
il/elle/on avait  arrimé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿a.ʁi.me\
nous avions  arrimé  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿a.ʁi.me\
vous aviez  arrimé  \vu.z‿a.vje.z‿a.ʁi.me\
ils/elles avaient  arrimé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿a.ʁi.me\
Passé simple
j’ arrimai \ʒ‿ a.ʁi.me\
tu  arrimas \ty  a.ʁi.ma\
il/elle/on  arrima \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ʁi.ma\
nous  arrimâmes \nu.z‿ a.ʁi.mam\
vous  arrimâtes \vu.z‿ a.ʁi.mat\
ils/elles  arrimèrent \[il/ɛl].z‿ a.ʁi.mɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  arrimé  \ʒ‿y.z‿a.ʁi.me\
tu eus  arrimé  \ty y.z‿a.ʁi.me\
il/elle/on eut  arrimé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.ʁi.me\
nous eûmes  arrimé  \nu.z‿ym.z‿a.ʁi.me\
vous eûtes  arrimé  \vu.z‿yt.z‿a.ʁi.me\
ils/elles eurent  arrimé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿a.ʁi.me\
Futur simple
j’ arrimerai \ʒ‿ a.ʁi.m(ə.)ʁe\
tu  arrimeras \ty  a.ʁi.m(ə.)ʁa\
il/elle/on  arrimera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ʁi.m(ə.)ʁa\
nous  arrimerons \nu.z‿ a.ʁi.m(ə.)ʁɔ̃\
vous  arrimerez \vu.z‿ a.ʁi.m(ə.)ʁe\
ils/elles  arrimeront \[il/ɛl].z‿ a.ʁi.m(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  arrimé  \ʒ‿o.ʁe a.ʁi.me\
tu auras  arrimé  \ty o.ʁa.z‿a.ʁi.me\
il/elle/on aura  arrimé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa a.ʁi.me\
nous aurons  arrimé  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿a.ʁi.me\
vous aurez  arrimé  \vu.z‿o.ʁe.z‿a.ʁi.me\
ils/elles auront  arrimé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿a.ʁi.me\

Subjonctif

Présent
que j’ arrime \kə ʒ‿ a.ʁim\
que tu  arrimes \kə ty  a.ʁim\
qu’il/elle/on  arrime \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ʁim\
que nous  arrimions \kə nu.z‿ a.ʁi.mjɔ̃\
que vous  arrimiez \kə vu.z‿ a.ʁi.mje\
qu’ils/elles  arriment \k‿[il/ɛl].z‿ a.ʁim\
Passé
que j’aie  arrimé  \kə ʒ‿ɛ a.ʁi.me\
que tu aies  arrimé  \kə ty ɛ.z‿a.ʁi.me\
qu’il/elle/on ait  arrimé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿a.ʁi.me\
que nous ayons  arrimé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿a.ʁi.me\
que vous ayez  arrimé  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿a.ʁi.me\
qu’ils/elles aient  arrimé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿a.ʁi.me\
Imparfait
que j’ arrimasse \kə ʒ‿ a.ʁi.mas\
que tu  arrimasses \kə ty  a.ʁi.mas\
qu’il/elle/on  arrimât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ʁi.ma\
que nous  arrimassions \kə nu.z‿ a.ʁi.ma.sjɔ̃\
que vous  arrimassiez \kə vu.z‿ a.ʁi.ma.sje\
qu’ils/elles  arrimassent \k‿[il/ɛl].z‿ a.ʁi.mas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  arrimé  \kə ʒ‿ys a.ʁi.me\
que tu eusses  arrimé  \kə ty ys.z‿a.ʁi.me\
qu’il/elle/on eût  arrimé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.ʁi.me\
que nous eussions  arrimé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿a.ʁi.me\
que vous eussiez  arrimé  \kə vu.z‿y.sje.z‿a.ʁi.me\
qu’ils/elles eussent  arrimé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿a.ʁi.me\

Conditionnel

Impératif

Présent
  arrime  \a.ʁim\
  arrimons  \a.ʁi.mɔ̃\
  arrimez  \a.ʁi.me\
Passé
 aie  arrimé   \ɛ a.ʁi.me\ 
 ayons  arrimé   \ɛ.jɔ̃.z‿a.ʁi.me\ 
 ayez  arrimé   \ɛ.je.z‿a.ʁi.me\