Conjugaison:français/calandrer

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
calandrer
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de calandrer, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  calandre \ʒə  ka.lɑ̃dʁ\
tu  calandres \ty  ka.lɑ̃dʁ\
il/elle/on  calandre \[il/ɛl/ɔ̃]  ka.lɑ̃dʁ\
nous  calandrons \nu  ka.lɑ̃.dʁɔ̃\
vous  calandrez \vu  ka.lɑ̃.dʁe\
ils/elles  calandrent \[il/ɛl]  ka.lɑ̃dʁ\
Passé composé
j’ai  calandré  \ʒ‿e ka.lɑ̃.dʁe\
tu as  calandré  \ty a ka.lɑ̃.dʁe\
il/elle/on a  calandré  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a ka.lɑ̃.dʁe\
nous avons  calandré  \nu.z‿a.vɔ̃ ka.lɑ̃.dʁe\
vous avez  calandré  \vu.z‿a.ve ka.lɑ̃.dʁe\
ils/elles ont  calandré  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ ka.lɑ̃.dʁe\
Imparfait
je  calandrais \ʒə  ka.lɑ̃.dʁɛ\
tu  calandrais \ty  ka.lɑ̃.dʁɛ\
il/elle/on  calandrait \[il/ɛl/ɔ̃]  ka.lɑ̃.dʁɛ\
nous  calandrions \nu  ka.lɑ̃.dʁi.jɔ̃\
vous  calandriez \vu  ka.lɑ̃.dʁi.je\
ils/elles  calandraient \[il/ɛl]  ka.lɑ̃.dʁɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  calandré  \ʒ‿a.vɛ ka.lɑ̃.dʁe\
tu avais  calandré  \ty a.vɛ ka.lɑ̃.dʁe\
il/elle/on avait  calandré  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ ka.lɑ̃.dʁe\
nous avions  calandré  \nu.z‿a.vjɔ̃ ka.lɑ̃.dʁe\
vous aviez  calandré  \vu.z‿a.vje ka.lɑ̃.dʁe\
ils/elles avaient  calandré  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ ka.lɑ̃.dʁe\
Passé simple
je  calandrai \ʒə  ka.lɑ̃.dʁe\
tu  calandras \ty  ka.lɑ̃.dʁa\
il/elle/on  calandra \[il/ɛl/ɔ̃]  ka.lɑ̃.dʁa\
nous  calandrâmes \nu  ka.lɑ̃.dʁam\
vous  calandrâtes \vu  ka.lɑ̃.dʁat\
ils/elles  calandrèrent \[il/ɛl]  ka.lɑ̃.dʁɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  calandré  \ʒ‿y ka.lɑ̃.dʁe\
tu eus  calandré  \ty y ka.lɑ̃.dʁe\
il/elle/on eut  calandré  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ka.lɑ̃.dʁe\
nous eûmes  calandré  \nu.z‿ym ka.lɑ̃.dʁe\
vous eûtes  calandré  \vu.z‿yt ka.lɑ̃.dʁe\
ils/elles eurent  calandré  \[i/ɛ]l.z‿yʁ ka.lɑ̃.dʁe\
Futur simple
je  calandrerai \ʒə  ka.lɑ̃.dʁə.ʁe\
tu  calandreras \ty  ka.lɑ̃.dʁə.ʁa\
il/elle/on  calandrera \[il/ɛl/ɔ̃]  ka.lɑ̃.dʁə.ʁa\
nous  calandrerons \nu  ka.lɑ̃.dʁə.ʁɔ̃\
vous  calandrerez \vu  ka.lɑ̃.dʁə.ʁe\
ils/elles  calandreront \[il/ɛl]  ka.lɑ̃.dʁə.ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  calandré  \ʒ‿o.ʁe ka.lɑ̃.dʁe\
tu auras  calandré  \ty o.ʁa ka.lɑ̃.dʁe\
il/elle/on aura  calandré  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ka.lɑ̃.dʁe\
nous aurons  calandré  \nu.z‿o.ʁɔ̃ ka.lɑ̃.dʁe\
vous aurez  calandré  \vu.z‿o.ʁe ka.lɑ̃.dʁe\
ils/elles auront  calandré  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ ka.lɑ̃.dʁe\

Subjonctif

Présent
que je  calandre \kə ʒə  ka.lɑ̃dʁ\
que tu  calandres \kə ty  ka.lɑ̃dʁ\
qu’il/elle/on  calandre \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ka.lɑ̃dʁ\
que nous  calandrions \kə nu  ka.lɑ̃.dʁi.jɔ̃\
que vous  calandriez \kə vu  ka.lɑ̃.dʁi.je\
qu’ils/elles  calandrent \k‿[il/ɛl]  ka.lɑ̃dʁ\
Passé
que j’aie  calandré  \kə ʒ‿ɛ ka.lɑ̃.dʁe\
que tu aies  calandré  \kə ty ɛ ka.lɑ̃.dʁe\
qu’il/elle/on ait  calandré  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ ka.lɑ̃.dʁe\
que nous ayons  calandré  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ ka.lɑ̃.dʁe\
que vous ayez  calandré  \kə vu.z‿ɛ.je ka.lɑ̃.dʁe\
qu’ils/elles aient  calandré  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ ka.lɑ̃.dʁe\
Imparfait
que je  calandrasse \kə ʒə  ka.lɑ̃.dʁas\
que tu  calandrasses \kə ty  ka.lɑ̃.dʁas\
qu’il/elle/on  calandrât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ka.lɑ̃.dʁa\
que nous  calandrassions \kə nu  ka.lɑ̃.dʁa.sjɔ̃\
que vous  calandrassiez \kə vu  ka.lɑ̃.dʁa.sje\
qu’ils/elles  calandrassent \k‿[il/ɛl]  ka.lɑ̃.dʁas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  calandré  \kə ʒ‿ys ka.lɑ̃.dʁe\
que tu eusses  calandré  \kə ty ys ka.lɑ̃.dʁe\
qu’il/elle/on eût  calandré  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ka.lɑ̃.dʁe\
que nous eussions  calandré  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ ka.lɑ̃.dʁe\
que vous eussiez  calandré  \kə vu.z‿y.sje ka.lɑ̃.dʁe\
qu’ils/elles eussent  calandré  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys ka.lɑ̃.dʁe\

Conditionnel

Impératif

Présent
  calandre  \ka.lɑ̃dʁ\
  calandrons  \ka.lɑ̃.dʁɔ̃\
  calandrez  \ka.lɑ̃.dʁe\
Passé
 aie  calandré   \ɛ ka.lɑ̃.dʁe\ 
 ayons  calandré   \ɛ.jɔ̃ ka.lɑ̃.dʁe\ 
 ayez  calandré   \ɛ.je ka.lɑ̃.dʁe\