Conjugaison:français/virguler

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
virguler
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de virguler, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  virgule \ʒə  viʁ.ɡyl\
tu  virgules \ty  viʁ.ɡyl\
il/elle/on  virgule \[il/ɛl/ɔ̃]  viʁ.ɡyl\
nous  virgulons \nu  viʁ.ɡy.lɔ̃\
vous  virgulez \vu  viʁ.ɡy.le\
ils/elles  virgulent \[il/ɛl]  viʁ.ɡyl\
Passé composé
j’ai  virgulé  \ʒ‿e viʁ.ɡy.le\
tu as  virgulé  \ty a viʁ.ɡy.le\
il/elle/on a  virgulé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a viʁ.ɡy.le\
nous avons  virgulé  \nu.z‿a.vɔ̃ viʁ.ɡy.le\
vous avez  virgulé  \vu.z‿a.ve viʁ.ɡy.le\
ils/elles ont  virgulé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ viʁ.ɡy.le\
Imparfait
je  virgulais \ʒə  viʁ.ɡy.lɛ\
tu  virgulais \ty  viʁ.ɡy.lɛ\
il/elle/on  virgulait \[il/ɛl/ɔ̃]  viʁ.ɡy.lɛ\
nous  virgulions \nu  viʁ.ɡy.ljɔ̃\
vous  virguliez \vu  viʁ.ɡy.lje\
ils/elles  virgulaient \[il/ɛl]  viʁ.ɡy.lɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  virgulé  \ʒ‿a.vɛ viʁ.ɡy.le\
tu avais  virgulé  \ty a.vɛ viʁ.ɡy.le\
il/elle/on avait  virgulé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ viʁ.ɡy.le\
nous avions  virgulé  \nu.z‿a.vjɔ̃ viʁ.ɡy.le\
vous aviez  virgulé  \vu.z‿a.vje viʁ.ɡy.le\
ils/elles avaient  virgulé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ viʁ.ɡy.le\
Passé simple
je  virgulai \ʒə  viʁ.ɡy.le\
tu  virgulas \ty  viʁ.ɡy.la\
il/elle/on  virgula \[il/ɛl/ɔ̃]  viʁ.ɡy.la\
nous  virgulâmes \nu  viʁ.ɡy.lam\
vous  virgulâtes \vu  viʁ.ɡy.lat\
ils/elles  virgulèrent \[il/ɛl]  viʁ.ɡy.lɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  virgulé  \ʒ‿y viʁ.ɡy.le\
tu eus  virgulé  \ty y viʁ.ɡy.le\
il/elle/on eut  virgulé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y viʁ.ɡy.le\
nous eûmes  virgulé  \nu.z‿ym viʁ.ɡy.le\
vous eûtes  virgulé  \vu.z‿yt viʁ.ɡy.le\
ils/elles eurent  virgulé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ viʁ.ɡy.le\
Futur simple
je  virgulerai \ʒə  viʁ.ɡy.l(ə.)ʁe\
tu  virguleras \ty  viʁ.ɡy.l(ə.)ʁa\
il/elle/on  virgulera \[il/ɛl/ɔ̃]  viʁ.ɡy.l(ə.)ʁa\
nous  virgulerons \nu  viʁ.ɡy.l(ə.)ʁɔ̃\
vous  virgulerez \vu  viʁ.ɡy.l(ə.)ʁe\
ils/elles  virguleront \[il/ɛl]  viʁ.ɡy.l(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  virgulé  \ʒ‿o.ʁe viʁ.ɡy.le\
tu auras  virgulé  \ty o.ʁa viʁ.ɡy.le\
il/elle/on aura  virgulé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa viʁ.ɡy.le\
nous aurons  virgulé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ viʁ.ɡy.le\
vous aurez  virgulé  \vu.z‿o.ʁe viʁ.ɡy.le\
ils/elles auront  virgulé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ viʁ.ɡy.le\

Subjonctif

Présent
que je  virgule \kə ʒə  viʁ.ɡyl\
que tu  virgules \kə ty  viʁ.ɡyl\
qu’il/elle/on  virgule \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  viʁ.ɡyl\
que nous  virgulions \kə nu  viʁ.ɡy.ljɔ̃\
que vous  virguliez \kə vu  viʁ.ɡy.lje\
qu’ils/elles  virgulent \k‿[il/ɛl]  viʁ.ɡyl\
Passé
que j’aie  virgulé  \kə ʒ‿ɛ viʁ.ɡy.le\
que tu aies  virgulé  \kə ty ɛ viʁ.ɡy.le\
qu’il/elle/on ait  virgulé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ viʁ.ɡy.le\
que nous ayons  virgulé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ viʁ.ɡy.le\
que vous ayez  virgulé  \kə vu.z‿ɛ.je viʁ.ɡy.le\
qu’ils/elles aient  virgulé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ viʁ.ɡy.le\
Imparfait
que je  virgulasse \kə ʒə  viʁ.ɡy.las\
que tu  virgulasses \kə ty  viʁ.ɡy.las\
qu’il/elle/on  virgulât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  viʁ.ɡy.la\
que nous  virgulassions \kə nu  viʁ.ɡy.la.sjɔ̃\
que vous  virgulassiez \kə vu  viʁ.ɡy.la.sje\
qu’ils/elles  virgulassent \k‿[il/ɛl]  viʁ.ɡy.las\
Plus-que-parfait
que j’eusse  virgulé  \kə ʒ‿ys viʁ.ɡy.le\
que tu eusses  virgulé  \kə ty ys viʁ.ɡy.le\
qu’il/elle/on eût  virgulé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y viʁ.ɡy.le\
que nous eussions  virgulé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ viʁ.ɡy.le\
que vous eussiez  virgulé  \kə vu.z‿y.sje viʁ.ɡy.le\
qu’ils/elles eussent  virgulé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys viʁ.ɡy.le\

Conditionnel

Impératif

Présent
  virgule  \viʁ.ɡyl\
  virgulons  \viʁ.ɡy.lɔ̃\
  virgulez  \viʁ.ɡy.le\
Passé
 aie  virgulé   \ɛ viʁ.ɡy.le\ 
 ayons  virgulé   \ɛ.jɔ̃ viʁ.ɡy.le\ 
 ayez  virgulé   \ɛ.je viʁ.ɡy.le\