garum
Français[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du latin garum.
Nom commun [modifier le wikicode]
Singulier | Pluriel |
---|---|
garum | garums |
\ɡa.ʁɔm\ |
garum \ɡa.ʁɔm\ masculin
- (Antiquité) Sorte de saumure que faisaient les Romains en recueillant les liquides qui s’écoulaient de petits poissons salés et qu’ils aromatisaient fortement.
- À l'opposé du lard dur, il y a ce qu’on pourrait appeler une anticonserve, le garum qui, lui aussi, appartient à l’univers du banquet. — (Jean-Louis Flandrin, Jane Cobbi, Tables d’hier, tables d’ailleurs: histoire et ethnologie du repas, 1999)
Palmyre importait aussi le garum qui n’est autre que le nuoc-mâm : du poisson macéré dans du sel, condiment obligé de la cuisine antique.
— (Paul Veyne, Palmyre. L'irremplaçable trésor, Albin Michel, 2015, page 31)
Traductions[modifier le wikicode]
Anagrammes[modifier le wikicode]
→ Modifier la liste d’anagrammes
Voir aussi[modifier le wikicode]
- Garum sur l’encyclopédie Wikipédia
Références[modifier le wikicode]
- Tout ou partie de cet article est extrait du Dictionnaire de la langue française, par Émile Littré (1872-1877), mais l’article a pu être modifié depuis. (garum)
Latin[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du grec ancien γάρον, gáron.
Nom commun [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | garum | gara |
Vocatif | garum | gara |
Accusatif | garum | gara |
Génitif | garī | garōrum |
Datif | garō | garīs |
Ablatif | garō | garīs |
garum \Prononciation ?\ neutre
- (Cuisine) Garum, saumure de poissons fermentés, nuoc mam des Romains.
- Aliud etiamnum liquoris exquisiti genus, quod garum vocavere, intestinis piscium ceterisque, quae abicienda essent, sale maceratis, ut sit illa putrescentium sanies. hoc olim conficiebatur ex pisce, quem Graeci γάρον vocabant, capite eius usto suffitu extrahi secundas monstrantes, nunc e scombro pisce laudatissimum in Carthaginis spartariae cetariis — sociorum id appellatur —, singulis milibus nummum permutantibus congios fere binos. Pline, HN, XXXI, 93.
- Aliud etiamnum liquoris exquisiti genus, quod garum vocavere, intestinis piscium ceterisque, quae abicienda essent, sale maceratis, ut sit illa putrescentium sanies. hoc olim conficiebatur ex pisce, quem Graeci γάρον vocabant, capite eius usto suffitu extrahi secundas monstrantes, nunc e scombro pisce laudatissimum in Carthaginis spartariae cetariis — sociorum id appellatur —, singulis milibus nummum permutantibus congios fere binos. Pline, HN, XXXI, 93.
Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]
Références[modifier le wikicode]
- « garum », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage