komis

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Voir aussi : kömis

Français[modifier le wikicode]

Forme de nom commun [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
komi komis
\kɔ.mi\

komis \kɔ.mi\ masculin

  1. Pluriel de komi.

Breton[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du français commis.

Nom commun [modifier le wikicode]

Mutation Singulier Pluriel
Non muté komis komisien
Adoucissante gomis gomisien
Spirante cʼhomis cʼhomisien

komis \ˈkɔ̃mːis\ masculin

  1. Commis.
    • Dizale e ouie kalz hag ar c’homis pelec’h kavout an traoù, penaos renkañ ar varc’hadourezh. — (Roparz Hemon, Nenn Jani, Éditions Al Liamm, 1974, page 97)
      Bientôt il savait aussi bien que le commis où trouver les choses, comment ranger la marchandise.
  2. Clerc.

Références[modifier le wikicode]

  • Grand dictionnaire français-breton de François Vallée (1931, pages 127b et 136a)

Polonais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin commissum[1].

Nom commun [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Nominatif komis komisy
Vocatif komisie komisy
Accusatif komis komisy
Génitif komisu komisów
Locatif komisie komisach
Datif komisowi komisom
Instrumental komisem komisami

komis \kɔ.mis\ masculin inanimé

  1. (Commerce) Commissionnaire, société ou agent chargé d'acheter ou de vendre moyennant commission.
    • Otworzył komis samochodowy.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
  2. Commission.

Dérivés[modifier le wikicode]

Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]

Prononciation[modifier le wikicode]

Voir aussi[modifier le wikicode]

  • komis sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais) 

Références[modifier le wikicode]

  1. « komis », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927