peronè
:
Occitan[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du grec ancien περόνη, perónê (« agrafe, clavette ») qui donne le latin peronatus (« chaussé de guêtres »). Le latin fibula (« agrafe, attache »), de même sens que le grec ancien, sert comme nouveau nom officiel.
Nom commun [modifier le wikicode]
Singulier | Pluriel |
---|---|
peronè \pe.ɾu.ˈnɛ\ |
peronès \pe.ɾu.ˈnɛs\ |
peronè \pe.ɾu.ˈnɛ\ masculin (graphie normalisée)
Synonymes[modifier le wikicode]
Prononciation[modifier le wikicode]
- Béarn (France) : écouter « peronè [Prononciation ?] » (bon niveau)
Références[modifier le wikicode]
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2