skourr
Breton[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Mentionné dans le Catholicon : scourr.
- À comparer avec les mots ysgwr en gallois, scor en cornique (sens identique).
Nom commun [modifier le wikicode]
Singulier | Pluriel |
---|---|
skourr | skourroù |
skourr \ˈskuːr\ masculin
- Branche (tous sens).
- En traoñ, e-harz mogerioù serzh ar manati, war skourr ur wezenn-ber, e kendalc’h an nozkaner, un eostig, gant e serenadenn. — (Youenn Drezen, Sizhun ar breur Arturo, Éditions Al Liamm, 1971, page 13)
- En bas, au pied des murs abrupts du monastère, sur la branche d’un poirier, le chanteur nocturne, un rossignol, poursuit sa sérénade.
- Hemañ ne oa ket graet e plenk hogen e skourroù gwez kemmesket ha kroazigellet, harpet ha tachet war rizennoù graet a-ratozh evit dercʼhel anezho. — (Goulven Jacq, Pinvidigezh ar paour, Al Liamm, 1977, page 132)
- Celui-ci [le lit] n’était pas fait de planches mais de branches d’arbres mêlées et entrecroisées, appuyées et clouées sur des bordures faites pour les tenir.
- En traoñ, e-harz mogerioù serzh ar manati, war skourr ur wezenn-ber, e kendalc’h an nozkaner, un eostig, gant e serenadenn. — (Youenn Drezen, Sizhun ar breur Arturo, Éditions Al Liamm, 1971, page 13)
- (Par extension) Crochet de boucher.