springen
Allemand
Étymologie
- Du germanique *springan (anglais spring, néerlandais springen, danois springe, etc.) et, plus avant, variante nasalisée de l’indo-européen *(s)phrēg-[1] (« précipiter, répandre, verser ») qui donne aussi sprechen (« parler, se répandre en paroles »), le latin spargo (« répandre »), le tchèque pružit (« faire ressort, être élastique »).
Verbe
springen \ʃpʁɪŋən\ (voir la conjugaison)
- Sauter.
- Sie springt zwei Meter hoch.
Dérivés
déverbaux
- Springer (« sauteur »)
- Springseil
- Sprung (« saut »)
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « springen [Prononciation ?] »
- Autriche : écouter « springen [Prononciation ?] »
Références
- ↑ Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage
Néerlandais
Étymologie
- Apparenté à springen de même sens, en allemand.
Verbe
Présent | Prétérit | |
---|---|---|
ik | spring | sprong |
jij | springt | |
hij, zij, het | springt | |
wij | springen | sprongen |
jullie | springen | |
zij | springen | |
u | springt | sprong |
Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
hebben | springend | gesprongen |
springen \spɾiŋ.ǝː\
Taux de reconnaissance
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 99,2 % des Flamands,
- 99,7 % des Néerlandais.
Prononciation
- Pays-Bas : écouter « springen [spɾiŋ.ǝː] »
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « springen [Prononciation ?] »
Références
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]