Aller au contenu

springen

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Révision datée du 1 août 2020 à 01:03 par JackBot (discussion | contributions) (Autoformatage, ajout de "lang-mot-vedette" dans {{recons}}, ajout de "lang-mot-vedette" dans {{recons}})

Allemand

Étymologie

Du germanique *springan (anglais spring, néerlandais springen, danois springe, etc.) et, plus avant, variante nasalisée de l’indo-européen *(s)phrēg-[1] (« précipiter, répandre, verser ») qui donne aussi sprechen (« parler, se répandre en paroles »), le latin spargo (« répandre »), le tchèque pružit (« faire ressort, être élastique »).

Verbe

über eine Hürde springen

springen \ʃpʁɪŋən\ (voir la conjugaison)

  1. Sauter.
    • Sie springt zwei Meter hoch.

Dérivés

Prononciation

Références

  1. Julius PokornyIndogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage

Néerlandais

Étymologie

Apparenté à springen de même sens, en allemand.

Verbe

Présent Prétérit
ik spring sprong
jij springt
hij, zij, het springt
wij springen sprongen
jullie springen
zij springen
u springt sprong
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben springend gesprongen

springen \spɾiŋ.ǝː\

  1. Sauter.
  2. Exploser.

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,2 % des Flamands,
  • 99,7 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]