Aller au contenu

monster

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Révision datée du 10 août 2020 à 15:36 par LeptiBot (discussion | contributions) (Factorisation du modèle voir.)
Voir aussi : Monster, mònster, mønster

Afrikaans

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

monster

  1. Spécimen.
  2. Monstre.

Anglais

Étymologie

Du moyen anglais, issu du français monstre, lui-même issu du latin monstrum.

Nom commun

Singulier Pluriel
monster
\Prononciation ?\
monsters
\Prononciation ?\

monster

  1. Monstre.

Adjectif

monster

  1. Monstrueux, énorme.

Prononciation

Néerlandais

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

Nombre Singulier Pluriel
Nom monster monsters
Diminutif monstertje monstertjes

monster

  1. Spécimen.
  2. Monstre.

Synonymes

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,3 % des Flamands,
  • 99,7 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]


Suédois

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

Neutre Indéfini Défini
Singulier monster monstret
Pluriel monster monstren

monster \Prononciation ?\ neutre

  1. Monstre.

Synonymes

Prononciation

Prononciation manquante. (Ajouter)