Aller au contenu

manco

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Voir aussi : Manĉo

Espagnol

Étymologie

Du latin mancus.

Adjectif

manco \Prononciation ?\

  1. Manchot, estropié.
  2. Manquant, défectueux.

Apparentés étymologiques

Voir aussi

  • manco sur l’encyclopédie Wikipédia (en espagnol) 

Interlingua

Étymologie

De l’italien manco (« manque »).

Nom commun

manco \ˈman.ko\

  1. Manque.

Italien

Étymologie

Du latin mancus.

Adverbe

manco \Prononciation ?\ masculin

  1. Avec un manque, même pas.
    • « Come l'hanno ammazzato ? ».
      « Non lo sappiamo. Anzi, non sappiamo manco se è stato ammazzato ».
      — (Andrea Camilleri, La forma dell’acqua, 1994)

Synonymes

Apparentés étymologiques

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe mancare
Indicatif Présent (io) manco
Imparfait
Passé simple
Futur simple

mancare \'man.ko\

  1. Première personne du singulier de l'indicatif de mancare.


Voir aussi

  • manco sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien) 

Néerlandais

Étymologie

De l’italien manco (« manque »).

Nom commun

manco

  1. Défaut, insuffisance, manque, privation, vice.

Synonymes

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 43,5 % des Flamands,
  • 83,6 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]


Portugais

Étymologie

Du latin mancus → voir manchot.

Adjectif

manco \Prononciation ?\

  1. Boiteux.

Synonymes