Aller au contenu

amicus

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin

Étymologie

Dérivé de amo (« aimer »), avec le suffixe -icus[1].

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif amicus amică amicum amicī amicae amică
Vocatif amice amică amicum amicī amicae amică
Accusatif amicum amicăm amicum amicōs amicās amică
Génitif amicī amicae amicī amicōrŭm amicārŭm amicōrŭm
Datif amicō amicae amicō amicīs amicīs amicīs
Ablatif amicō amicā amicō amicīs amicīs amicīs

amīcus \a.ˈmiː.kus\ (comparatif : amicior, superlatif : amicissimus)

  1. Amical.
    • cum summi viri, tum amicissimi — (Cicéron)
  2. Aimable, plaisant.
    • secundum te nihil est mihi amicius solitudine — (Cicéron, Att. 12, 15)

Synonymes

Antonymes

Dérivés

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif amīcus amīcī
Vocatif amīce amīcī
Accusatif amīcum amīcōs
Génitif amīcī amīcōrum
Datif amīcō amīcīs
Ablatif amīcō amīcīs

amīcus \a.ˈmiː.kus\ masculin (pour une femme, on dit : amica)

  1. Ami.
    • Amīcum parāre, se faire un ami, lier une relation d’amitiés.

Dérivés dans d’autres langues

Prononciation

Références

  1. « amicus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage