παράλληλος

Grec

Étymologie

Du grec ancien παράλληλος, parallêlos.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		παράλληλος		παράλληλη		παράλληλο
génitif		παράλληλου		παράλληλης		παράλληλου
accusatif		παράλληλο		παράλληλη		παράλληλο
vocatif		παράλληλε		παράλληλη		παράλληλο
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		παράλληλοι		παράλληλες		παράλληλα
génitif		παράλληλων		παράλληλων		παράλληλων
accusatif		παράλληλους		παράλληλες		παράλληλα
vocatif		παράλληλοι		παράλληλες		παράλληλα

παράλληλος [parállilos] \pa.ˈɾa.li.lɔs\

1. Parallèle.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Grec ancien

Étymologie

Mot composé de παρά, pará (« à côté ») et de ἀλλήλων, állêlôn (« l’un et l’autre »), littéralement « qui est à côté l'un de l'autre ».

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		παράλληλος		παράλληλος		παράλληλον
vocatif		παράλληλε		παράλληλε		παράλληλον
accusatif		παράλληλον		παράλληλον		παράλληλον
génitif		παραλλήλου		παραλλήλου		παραλλήλου
datif		παραλλήλῳ		παραλλήλῳ		παραλλήλῳ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		παραλλήλω		παραλλήλω		παραλλήλω
vocatif		παραλλήλω		παραλλήλω		παραλλήλω
accusatif		παραλλήλω		παραλλήλω		παραλλήλω
génitif		παραλλήλοιν		παραλλήλοιν		παραλλήλοιν
datif		παραλλήλοιν		παραλλήλοιν		παραλλήλοιν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		παράλληλοι		παράλληλοι		παράλληλα
vocatif		παράλληλοι		παράλληλοι		παράλληλα
accusatif		παραλλήλους		παραλλήλους		παράλληλα
génitif		παραλλήλων		παραλλήλων		παραλλήλων
datif		παραλλήλοις		παραλλήλοις		παραλλήλοις

παράλληλος, parállêlos \pa.ˈral.lɛː.los\

1. (Géométrie) Parallèle.
   • αἱ παράλληλοι (sc. γραμμαί), les lignes parallèles.

Dérivés dans d’autres langues

• Grec : παράλληλος
• Latin : parallelus

Références

• « παράλληλος », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage