kazh
Breton
Étymologie
- Du moyen breton caz[1].
- À comparer avec les mots cath en gallois et cornique, cat en gaélique irlandais, cattos en gaulois (sens identique).
- Emprunté au latin (cattus).
Nom commun
Mutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | kazh | kizhier |
Adoucissante | gazh | gizhier |
Spirante | cʼhazh | cʼhizhier |
kazh \ˈkɑːs\ masculin (pluriel : kizhier, kezhier, kazhed) ; (féminin kazhenn, kazhez ; Ce modèle est désuet. Utilisez {{f}}
{{p}}
à la place. kazhenned, kazhezed)
- (Zoologie) Chat (animal).
- Mes ar c’hazh — an targazh, peogwir e oa un targazh — ne oa ket marv ; [...]. — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 65)
- Mais le chat — le matou, puisqu’il s’agissait d’un matou — n’était pas mort ; [...].
- Mes ar c’hazh — an targazh, peogwir e oa un targazh — ne oa ket marv ; [...]. — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 65)
Dérivés
Vocabulaire apparenté par le sens
Prononciation
- \ˈkɑːs\
- (Vannetais) \ˈkax\
- France (Bretagne) : écouter « kazh [Prononciation ?] »
Références
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499