spoor

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Anglais

Étymologie

De l’afrikaans, lui-même lié au vieil anglais spor (« trace »).

Nom commun

Singulier Pluriel
spoor
\spʊɹ\
spoors
\spʊɹz\

spoor \spʊɹ\

  1. Empreinte, impression, trace.

Verbe

Temps Forme
Infinitif to spoor
\spʊɹ\
Présent simple,
3e pers. sing.
spoors
\spʊɹz\
Prétérit spoored
\spʊɹd\
Participe passé spoored
\spʊɹd\
Participe présent spooring
\spʊɹ.ɪŋ\
voir conjugaison anglaise

spoor \spʊɹ\ transitif

  1. Suivre un animal à la trace.

Néerlandais

Étymologie

Lié au vieil anglais spor (« trace »).

Nom commun 1

Nombre Singulier Pluriel
Nom spoor sporen
Diminutif spoortje spoortjes

spoor \spo:ɾ\ neutre

  1. Vestige.
    • sporen van een oude beschaving
      traces / vestiges d’une civilisation ancienne
  2. Trace, sillage.
    • sporen achterlaten
      laisser des traces
    • sporen vertonen van iets
      porter les traces de quelque chose
    • (Sens figuré) iemands spoor volgen
      suivre les traces de quelqu’un.
  3. (Chemin de fer) Voie ferrée.
    • (Sens figuré) op een dood spoor zitten
      être dans une impasse
  4. (Audiovisuel) Piste.
    • een recorder met vier sporen
      un enregistreur à quatre pistes

Dérivés

Nom commun 2

spoor \Prononciation ?\ féminin/masculin

  1. Éperon.
    • de Guldensporenslag
      la Bataille des éperons d’or
    • (Sens figuré) zijn sporen verdienen
      gagner ses galons

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,2 % des Flamands,
  • 99,3 % des Néerlandais.

Prononciation

  • (Région à préciser) : écouter « spoor [spo:ɾ] »

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]