Modèle:es-conj-2-eer

Documentation du modèle

Cette documentation est incluse depuis Modèle:es-conj-2-eer/Documentation. [rafraîchir] · [modifier] · [historique]

Usage

Conjugaison des verbes espagnols se terminant en -eer.

Ce modèle sert pour les verbes en espagnol du deuxième groupe, se terminant en -eer (creer, leer, peer, poseer, proveer, etc.) qui prennent un accent sur le "i" du participe pour rompre la diphtongue avec le "e" qui précède, et pour rendre le "i" atone en "y" quand il apparaît entre les voyelles.

Syntaxe

{{es-conj-2|<radical>
|<pron. sauf 2 dernières syllabes>
|<pron. pénultième syllabe>}}

Paramètres supplémentaires pour verbes pronominaux

{{ ... | réfl=1 }}

Exemples

• creer : {{es-conj-2-eer|cr||kɾ}}
• proveer : {{es-conj-2-eer|prov|pɾo|β}}
• Liste complète

Voir aussi

• {{es-conj}}
• {{es-conj-2}}

Conjugaison en espagnol
–eer
Verbe du 2e groupe, conjugué comme {{es-conj-2-eer}}

–eer, verbe espagnol du 2^e groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	–eer	[–eˈɛɾ]	haber	–eído	[aˌβeɾ –eˈi.ðo]
Gérondif	–eyendo	[–eˈjen̪.do]	habiendo	–eído	[aˌβjen.do –eˈi.ðo]
Participe passé	–eído	[–eˈi.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   –eo [ˈ–e.o] (tú/vos)  ou (vos)   –ees  –eés [ˈ–e.es] [–eˈes] (él/ella/Ud.)   –ee [ˈ–e.e] (nosostros-as)   –eemos [–eˈe.mos] (vosostros-as/os)   –eéis [–eˈei̯s] (ellos-as/Uds.)   –een [ˈ–e.en]	Passé composé (yo)   he –eído [e –eˈi.ðo] (tú/vos)   has –eído [as –eˈi.ðo] (él/ella/Ud.)   ha –eído [a –eˈi.ðo] (nosotros-as)   hemos –eído [ˈe.mos –eˈi.ðo] (vosotros-as/os)   habéis –eído [a.ˈβejs –eˈi.ðo] (ellos-as/Uds.)   han –eído [an –eˈi.ðo]
Imparfait (yo)   –eía [–eˈi.a] (tú/vos)   –eías [–eˈi.as] (él/ella/Ud.)   –eía [–eˈi.a] (nosostros-as)   –eíamos [–eˈi.a.mos] (vosostros-as/os)   –eíais [–eˈi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   –eían [–eˈi.an]	Plus-que-parfait (yo)   había –eído [a.ˈβi.a –eˈi.ðo] (tú/vos)   habías –eído [a.ˈβi.as –eˈi.ðo] (él/ella/Ud.)   había –eído [a.ˈβi.a –eˈi.ðo] (nosotros-as)   habíamos –eído [a.ˈβi.a.mos –eˈi.ðo] (vosotros-as/os)   habíais –eído [a.ˈβi.ajs –eˈi.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían –eído [a.ˈβi.an –eˈi.ðo]
Passé simple (yo)   –eí [–eˈi] (tú/vos)   –eíste [–eˈis.te] (él/ella/Ud.)   –eyó [–eˈjo] (nosostros-as)   –eímos [–eˈi.mos] (vosostros-as/os)   –eísteis [–eˈis.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   –eyeron [–eˈje.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube –eído [ˈu.βe –eˈi.ðo] (tú/vos)   hubiste –eído [u.ˈβi.ste –eˈi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo –eído [ˈu.βo –eˈi.ðo] (nosotros-as)   hubimos –eído [u.ˈβi.mos –eˈi.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis –eído [u.ˈβi.stejs –eˈi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron –eído [u.ˈβje.ɾon –eˈi.ðo]
Futur simple (yo)   –eeré [–e.eˈɾe] (tú/vos)   –eerás [–e.eˈɾas] (él/ella/Ud.)   –eerá [–e.eˈɾa] (nosostros-as)   –eeremos [–e.eˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   –eeréis [–e.eˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   –eerán [–e.eˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré –eído [a.ˈβɾe –eˈi.ðo] (tú/vos)   habrás –eído [a.ˈβɾas –eˈi.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá –eído [a.ˈβɾa –eˈi.ðo] (nosotros-as)   habremos –eído [a.ˈβɾe.mos –eˈi.ðo] (vosotros-as/os)   habréis –eído [a.ˈβɾejs –eˈi.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán –eído [a.ˈβɾan –eˈi.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   –eería [–e.eˈɾi.a] (tú/vos)   –eerías [–e.eˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   –eería [–e.eˈɾi.a] (nosostros-as)   –eeríamos [–e.eˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   –eeríais [–e.eˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   –eerían [–e.eˈɾi.an]

Passé (yo)   habría –eído [a.ˈβɾi.a –eˈi.ðo] (tú/vos)   habrías –eído [a.ˈβɾi.as –eˈi.ðo] (él/ella/Ud.)   habría –eído [a.ˈβɾi.a –eˈi.ðo] (nosotros-as)   habríamos –eído [a.ˈβɾi.a.mos –eˈi.ðo] (vosotros-as/os)   habríais –eído [a.ˈβɾi.ajs –eˈi.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían –eído [a.ˈβɾi.an –eˈi.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   –ea [ˈ–e.a] (tú/vos)  ou (vos)   –eas  –eás [ˈ–e.as] [–eˈas] (él/ella/Ud.)   –ea [ˈ–e.a] (nosostros-as)   –eamos [–eˈa.mos] (vosostros-as/os)   –eáis [–eˈai̯s] (ellos-as/Uds.)   –ean [ˈ–e.an]	Passé composé (yo)   haya –eído [ˈa.ja –eˈi.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas –eído  hayás –eído [ˈa.jas –eˈi.ðo] [a.ˈjas –eˈi.ðo] (él/ella/Ud.)   haya –eído [ˈa.ja –eˈi.ðo] (nosotros-as)   hayamos –eído [a.ˈja.mos –eˈi.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis –eído [a.ˈjajs –eˈi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan –eído [ˈa.jan –eˈi.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   –eyera [–eˈje.ɾa] (tú/vos)   –eyeras [–eˈje.ɾas] (él/ella/Ud.)   –eyera [–eˈje.ɾa] (nosostros-as)   –eyéramos [–eˈje.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   –eyerais [–eˈje.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   –eyeran [–eˈje.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera –eído [u.ˈβje.ɾa –eˈi.ðo] (tú/vos)   hubieras –eído [u.ˈβje.ɾas –eˈi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera –eído [u.ˈβje.ɾa –eˈi.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos –eído [u.ˈβje.ɾa.mos –eˈi.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais –eído [u.ˈβje.ɾajs –eˈi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran –eído [u.ˈβje.ɾan –eˈi.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   –eyese [–eˈje.se] (tú/vos)   –eyeses [–eˈje.ses] (él/ella/Ud.)   –eyese [–eˈje.se] (nosostros-as)   –eyésemos [–eˈje.se.mos] (vosostros-as/os)   –eyeseis [–eˈje.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   –eyesen [–eˈje.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese –eído [u.ˈβje.se –eˈi.ðo] (tú/vos)   hubieses –eído [u.ˈβje.ses –eˈi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese –eído [u.ˈβje.se –eˈi.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos –eído [u.ˈβje.se.mos –eˈi.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis –eído [u.ˈβje.sejs –eˈi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen –eído [u.ˈβje.sen –eˈi.ðo]
Futur (yo)   –eyere [–eˈje.ɾe] (tú/vos)   –eyeres [–eˈje.ɾes] (él/ella/Ud.)   –eyere [–eˈje.ɾe] (nosostros-as)   –eyéremos [–eˈje.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   –eyereis [–eˈje.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   –eyeren [–eˈje.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere –eído [u.ˈβje.ɾe –eˈi.ðo] (tú/vos)   hubieres –eído [u.ˈβje.ɾes –eˈi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere –eído [u.ˈβje.ɾe –eˈi.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos –eído [u.ˈβje.ɾe.mos –eˈi.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis –eído [u.ˈβje.ɾejs –eˈi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren –eído [u.ˈβje.ɾen –eˈi.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   –ee  –eé [ˈ–e.e] [–eˈe] (usted)   –ea [ˈ–e.a] (nosostros-as)   –eamos [–eˈa.mos] (vosostros-as)   –eed [–eˈeð] (ustedes)   –ean [ˈ–e.an]