beatitud
Occitan[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du latin beatitudo.
Nom commun [modifier le wikicode]
Singulier | Pluriel |
---|---|
beatitud \beati'tyt\ |
beatituds \beati'tyt͡s\ |
beatitud \beati'tyt\ (graphie normalisée) féminin
- (Religion) Béatitude, félicité dont les élus jouissent au paradis..
- (Sens figuré) Bonheur parfait, satisfaction tranquille.
Références[modifier le wikicode]
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2