ermita

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Révision datée du 1 août 2019 à 16:14 par Lingua Libre Bot (discussion | contributions) (Ajout d'un fichier audio de prononciation depuis Lingua Libre)

Français

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe ermiter
Indicatif Présent
Imparfait
Passé simple
il/elle/on ermita
Futur simple

ermita \ɛʁ.mi.ta\

  1. Troisième personne du singulier du passé simple de ermiter.

Ancien occitan

Étymologie

Du latin eremita.

Nom commun

ermita masculin

  1. Ermite.

Variantes

Références

  • François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage

Catalan

Étymologie

Du latin eremita.

Nom commun

Singulier Pluriel
ermita
\Prononciation ?\
ermites
\Prononciation ?\

ermita [Prononciation ?] féminin

  1. Ermitage.

Apparentés étymologiques

Espagnol

Étymologie

Du latin eremita.

Nom commun

Singulier Pluriel
ermita
\eɾˈmita\
ermitas
\eɾˈmitas\

ermita \eɾˈmita\ féminin

  1. Ermitage.

Apparentés étymologiques

Espéranto

Étymologie

Adjectif composé de la racine ermito (« ermite ») et de la terminaison -a (« adjectif ») .

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Nominatif ermita
\er.ˈmi.ta\
ermitaj
\er.ˈmi.taj\
Accusatif ermitan
\er.ˈmi.tan\
ermitajn
\er.ˈmi.tajn\

ermita \er.ˈmi.ta\    mot-dérivé UV

  1. Érémitique.

Apparentés étymologiques

Prononciation

Voir aussi

  • ermito sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto) 

Références

Vocabulaire:

Occitan

Étymologie

Du latin eremīta.

Nom commun

Singulier Pluriel
ermita
\eɾˈmito\
ermitas
\eɾˈmitos\

ermita \eɾˈmito\ masculin et féminin (graphie normalisée)

  1. Ermite.
    • Un còp èra, sus las broas de Viaur, i aviá un ermita e un cocut. — (Joan Bodon, « Lo Pont del siure », Los Contes dels Balssàs.)

Dérivés

Prononciation

Références