geluid

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Révision datée du 18 juin 2019 à 15:28 par Surbot (discussion | contributions) (→‎Néerlandais : Ajout du taux de reconnaissance)

Néerlandais

Étymologie

De luid (fort) avec le préfixe -ge.

Nom commun

Nombre Singulier Pluriel
Nom geluid geluiden
Diminutif geluidje geluidjes

geluid \ɣəˈlœy̯t\ neutre

  1. Son, bruit, voix, cri.
    • verdachte geluiden
      bruits suspects
    • (Sens figuré) een nieuw geluid laten horen
      faire entendre un nouveau son de cloche

Dérivés

Hyponymes

Forme de verbe

geluid \ɣəˈlœy̯t\

  1. Participe passé de luiden.

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,6 % des Flamands,
  • 99,0 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]