komunikiĝi

Voir aussi : komunikigi

Espéranto

Étymologie

Verbe composé de la racine komuniki (« communiquer »), du suffixe -iĝ- (« devenir, tendre vers ») et de la terminaison -i (« verbe ») .

Verbe

Temps	Passé	Présent	Futur
Indicatif	komunikiĝis	komunikiĝas	komunikiĝos
Participe actif	komunikiĝinta(j,n)	komunikiĝanta(j,n)	komunikiĝonta(j,n)
Adverbe	komunikiĝinte	komunikiĝante	komunikiĝonte
Mode	Conditionnel	Volitif	Infinitif
Présent	komunikiĝus	komunikiĝu	komunikiĝi
voir le modèle “eo-conj-intrans”

komunikiĝi \ko.mu.ni.ˈki.d͡ʒi\ intransitif Modèle:eo-motder

1. Communiquer (intransitivement), être en communication.
   • Komunikiĝi estas multe, sed kompreniĝi estas pli. — (Ulrich Matthias, Fajron sentas mi interne, 1990)

     Communiquer, c’est beaucoup, mais se faire comprendre c’est plus.

   • Komunikiĝantaj ĉambroj - Chambres communicantes.

Variantes orthographiques

• si pas de ĝ possible par le clavier : komunikigxi

Synonymes

• komuniki

Hyponymes

• interkomunikiĝi

Dérivés

• komunikiĝema, communicatif
• komunikiĝo, communication