mirout
Breton
Étymologie
Verbe
Mutation | Infinitif |
---|---|
Non muté | mirout |
Adoucissante | virout |
mirout \ˈmiːrut\ transitif (conjugaison), base verbale mir- (pronominal : en em virout)
- Conserver, garder.
- « Va zad a vefe laouen-bras ouz ho mirout en e gompagnunezh. » — (Jakez Konan, Ur marc’hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 96.)
- Mon père apprécierait beaucoup de vous garder en sa compagnie.
- « Va zad a vefe laouen-bras ouz ho mirout en e gompagnunezh. » — (Jakez Konan, Ur marc’hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 96.)
- Empêcher.