monarcha
Latin
Étymologie
- Du grec ancien μονάρχης, monarkhês.
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | monarchă | monarchae |
Vocatif | monarchă | monarchae |
Accusatif | monarchăm | monarchās |
Génitif | monarchae | monarchārŭm |
Datif | monarchae | monarchīs |
Ablatif | monarchā | monarchīs |
monarcha \Prononciation ?\ masculin
Synonymes
- (En bon latin) rex
Apparentés étymologiques
Dérivés dans d’autres langues
Voir aussi
- monarcha sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)
Références
- « monarcha », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
Polonais
Étymologie
- Du latin monarcha.
Nom commun
monarch \Prononciation ?\ masculin
Apparentés étymologiques
Hyponymes
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « monarcha [Prononciation ?] »
Tchèque
Étymologie
- Du latin monarcha.
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | monarcha | monarchové |
Génitif | monarchy | monarchů |
Datif | monarchovi | monarchům |
Accusatif | monarchu | monarchy |
Vocatif | monarcho | monarchové |
Locatif | monarchovi | monarších |
Instrumental | monarchou | monarchy |
monarcha \mɔnarxa\ masculin animé
Synonymes
Apparentés étymologiques
Hyponymes
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2015 → consulter cet ouvrage