monogrammus

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du grec ancien μονόγραμμος, monógrammos (« d'un trait »).

Adjectif [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif monogrammus monogrammă monogrammum monogrammī monogrammae monogrammă
Vocatif monogramme monogrammă monogrammum monogrammī monogrammae monogrammă
Accusatif monogrammum monogrammăm monogrammum monogrammōs monogrammās monogrammă
Génitif monogrammī monogrammae monogrammī monogrammōrŭm monogrammārŭm monogrammōrŭm
Datif monogrammō monogrammae monogrammō monogrammīs monogrammīs monogrammīs
Ablatif monogrammō monogrammā monogrammō monogrammīs monogrammīs monogrammīs

monogrammus \Prononciation ?\

  1. (Sens propre) Esquissé, ébauché, linéaire, fait d'un trait.
  2. Flou, imperceptible, intangible.
    • Epicurus monogrammos Deos et nihil agentes commentus est, Cicéron. N. D. 2, 23, 59

Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]

Nom commun [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Nominatif monogrammus monogrammī
Vocatif monogramme monogrammī
Accusatif monogrammum monogrammōs
Génitif monogrammī monogrammōrum
Datif monogrammō monogrammīs
Ablatif monogrammō monogrammīs

monogrammus \Prononciation ?\ masculin

  1. Ombre, squelette, silhouette.
    • monogrammi dicti sunt homines macie pertenues ac decolores: tractum a picturā, quae priusquam coloribus corporatur, umbra fingitur, Non. 37, 11 sq.
  2. Sorte de jaspe.
    • quae zmaragdo similis traversā lineā albā praecingitur et monogrammos vocatur, Pline. 37, 9, 37, § 118.

Références[modifier le wikicode]