Aller au contenu

vilt

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Néerlandais

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

Nombre Singulier Pluriel
Nom vilt vilten
Diminutif viltje viltjes

vilt neutre

  1. Feutre.
    • Een hoed van vilt.
      Un chapeau de feutre.

Dérivés

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 97,7 % des Flamands,
  • 98,0 % des Néerlandais.

Prononciation

  • (Région à préciser) : écouter « vilt [vɪlt] »

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]


Norvégien

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

vilt neutre

  1. Gibier

Suédois

Étymologie

Dérivé de vild, avec le suffixe -t.

Adverbe

vilt \Prononciation ?\

  1. Sauvagement, d'une manière sauvage.
  2. Farouchement.

Nom commun

Neutre Indéfini Défini
Singulier vilt viltet
Pluriel vilt vilten

vilt \Prononciation ?\ neutre

  1. Gibier, animal sauvage.

Synonymes

Apparentés étymologiques

Forme d’adjectif

vilt \Prononciation ?\

  1. Forme dérivée de vild.

Références