vortaro
Espéranto
Étymologie
- Substantif composé de la racine vorto (« mot »), du suffixe -ar- (« groupe ») et de la terminaison -o (« substantif ») .
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | vortaro \vor.ˈta.ro\ |
vortaroj \vor.ˈta.roj\ |
| Accusatif | vortaron \vor.ˈta.ron\ |
vortarojn \vor.ˈta.rojn\ |
vortaro \vor.ˈta.ro\
- Dictionnaire.
- (Antaŭparolo) Kiu volas perfektiĝi en Esperanto, al tiu mi rekomendas la diversajn lernolibrojn kaj vortarojn…
- Qui veut se perfectionner en espéranto, à celui-là, je recommande les divers manuels et dictionnaires…
- (Antaŭparolo) Sed, prezentante parton de la fundamento, tiuj ĉi arĥaismoj neniam estos elĵetitaj, sed ĉiam estos presataj en ĉiuj lernolibroj kaj vortaroj samtempe kun la formoj novaj,…
- Mais, présentant un partie de la fundamento, ces archaïsmes ne seront jamais éjectés, mais seront toujours imprimés dans tous les manuels et dictionnaires en même temps que les formes nouvelles,…
- (Antaŭparolo) Kiu volas perfektiĝi en Esperanto, al tiu mi rekomendas la diversajn lernolibrojn kaj vortarojn…
Dérivés
- vortaristo, lexicographe
Vocabulaire apparenté par le sens
- leksikono, lexique
Prononciation
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « vortaro [Prononciation ?] »
- France (Toulouse) : écouter « vortaro [Prononciation ?] »
Voir aussi
- vortaro sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto)
Ido
Étymologie
- De l’espéranto vortaro.
Nom commun
vortaro \vɔr.ˈta.rɔ\