Conjugaison:français/confire

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
confire
Verbe du troisième groupe,
conjugué comme {{fr-conj-3-confire}}

Conjugaison de confire, verbe du 3e groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  confis \ʒə  kɔ̃.fi\
tu  confis \ty  kɔ̃.fi\
il/elle/on  confit \[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.fi\
nous  confisons \nu  kɔ̃.fi.zɔ̃\
vous  confisez \vu  kɔ̃.fi.ze\
ils/elles  confisent \[il/ɛl]  kɔ̃.fiz\
Passé composé
j’ai  confit  \ʒ‿e kɔ̃.fi\
tu as  confit  \ty a kɔ̃.fi\
il/elle/on a  confit  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a kɔ̃.fi\
nous avons  confit  \nu.z‿a.vɔ̃ kɔ̃.fi\
vous avez  confit  \vu.z‿a.ve kɔ̃.fi\
ils/elles ont  confit  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ kɔ̃.fi\
Imparfait
je  confisais \ʒə  kɔ̃.fi.zɛ\
tu  confisais \ty  kɔ̃.fi.zɛ\
il/elle/on  confisait \[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.fi.zɛ\
nous  confisions \nu  kɔ̃.fi.zjɔ̃\
vous  confisiez \vu  kɔ̃.fi.zje\
ils/elles  confisaient \[il/ɛl]  kɔ̃.fi.zɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  confit  \ʒ‿a.vɛ kɔ̃.fi\
tu avais  confit  \ty a.vɛ kɔ̃.fi\
il/elle/on avait  confit  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ kɔ̃.fi\
nous avions  confit  \nu.z‿a.vjɔ̃ kɔ̃.fi\
vous aviez  confit  \vu.z‿a.vje kɔ̃.fi\
ils/elles avaient  confit  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ kɔ̃.fi\
Passé simple
je  confis \ʒə  kɔ̃.fi\
tu  confis \ty  kɔ̃.fi\
il/elle/on  confit \[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.fi\
nous  confîmes \nu  kɔ̃.fim\
vous  confîtes \vu  kɔ̃.fit\
ils/elles  confirent \[il/ɛl]  kɔ̃.fiʁ\
Passé antérieur
j’eus  confit  \ʒ‿y kɔ̃.fi\
tu eus  confit  \ty y kɔ̃.fi\
il/elle/on eut  confit  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y kɔ̃.fi\
nous eûmes  confit  \nu.z‿ym kɔ̃.fi\
vous eûtes  confit  \vu.z‿yt kɔ̃.fi\
ils/elles eurent  confit  \[i/ɛ]l.z‿yʁ kɔ̃.fi\
Futur simple
je  confirai \ʒə  kɔ̃.fi.ʁe\
tu  confiras \ty  kɔ̃.fi.ʁa\
il/elle/on  confira \[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.fi.ʁa\
nous  confirons \nu  kɔ̃.fi.ʁɔ̃\
vous  confirez \vu  kɔ̃.fi.ʁe\
ils/elles  confiront \[il/ɛl]  kɔ̃.fi.ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  confit  \ʒ‿o.ʁe kɔ̃.fi\
tu auras  confit  \ty o.ʁa kɔ̃.fi\
il/elle/on aura  confit  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa kɔ̃.fi\
nous aurons  confit  \nu.z‿o.ʁɔ̃ kɔ̃.fi\
vous aurez  confit  \vu.z‿o.ʁe kɔ̃.fi\
ils/elles auront  confit  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ kɔ̃.fi\

Subjonctif

Présent
que je  confise \kə ʒə  kɔ̃.fiz\
que tu  confises \kə ty  kɔ̃.fiz\
qu’il/elle/on  confise \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.fiz\
que nous  confisions \kə nu  kɔ̃.fi.zjɔ̃\
que vous  confisiez \kə vu  kɔ̃.fi.zje\
qu’ils/elles  confisent \k‿[il/ɛl]  kɔ̃.fiz\
Passé
que j’aie  confit  \kə ʒ‿ɛ kɔ̃.fi\
que tu aies  confit  \kə ty ɛ kɔ̃.fi\
qu’il/elle/on ait  confit  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ kɔ̃.fi\
que nous ayons  confit  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ kɔ̃.fi\
que vous ayez  confit  \kə vu.z‿ɛ.je kɔ̃.fi\
qu’ils/elles aient  confit  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ kɔ̃.fi\
Imparfait
que je  confisse \kə ʒə  kɔ̃.fis\
que tu  confisses \kə ty  kɔ̃.fis\
qu’il/elle/on  confît \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.fi\
que nous  confissions \kə nu  kɔ̃.fi.sjɔ̃\
que vous  confissiez \kə vu  kɔ̃.fi.sje\
qu’ils/elles  confissent \k‿[il/ɛl]  kɔ̃.fis\
Plus-que-parfait
que j’eusse  confit  \kə ʒ‿ys kɔ̃.fi\
que tu eusses  confit  \kə ty ys kɔ̃.fi\
qu’il/elle/on eût  confit  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y kɔ̃.fi\
que nous eussions  confit  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ kɔ̃.fi\
que vous eussiez  confit  \kə vu.z‿y.sje kɔ̃.fi\
qu’ils/elles eussent  confit  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys kɔ̃.fi\

Conditionnel

Présent
je  confirais \ʒə  kɔ̃.fi.ʁɛ\
tu  confirais \ty  kɔ̃.fi.ʁɛ\
il/elle/on  confirait \[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.fi.ʁɛ\
nous  confirions \nu  kɔ̃.fi.ʁjɔ̃\
vous  confiriez \vu  kɔ̃.fi.ʁje\
ils/elles  confiraient \[il/ɛl]  kɔ̃.fi.ʁɛ\
Passé
j’aurais  confit  \ʒ‿o.ʁɛ kɔ̃.fi\
tu aurais  confit  \ty o.ʁɛ kɔ̃.fi\
il/elle/on aurait  confit  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁɛ kɔ̃.fi\
nous aurions  confit  \nu.z‿o.ʁjɔ̃ kɔ̃.fi\
vous auriez  confit  \vu.z‿o.ʁje kɔ̃.fi\
ils/elles auraient  confit  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɛ kɔ̃.fi\

Impératif

Présent
  confis  \kɔ̃.fi\
  confisons  \kɔ̃.fi.zɔ̃\
  confisez  \kɔ̃.fi.ze\
Passé
 aie  confit   \ɛ kɔ̃.fi\ 
 ayons  confit   \ɛ.jɔ̃ kɔ̃.fi\ 
 ayez  confit   \ɛ.je kɔ̃.fi\