παρθένος

Voir aussi : Παρθένος

Grec

Étymologie

Du grec ancien παρθένος, parthénos.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		παρθένος		παρθένα		παρθένο
génitif		παρθένου		παρθένας		παρθένου
accusatif		παρθένο		παρθένα		παρθένο
vocatif		παρθένε		παρθένα		παρθένο
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		παρθένοι		παρθένες		παρθένα
génitif		παρθένων		παρθένων		παρθένων
accusatif		παρθένους		παρθένες		παρθένα
vocatif		παρθένοι		παρθένες		παρθένα

παρθένος, parthénos \paɾˈθe.nos\

1. Vierge.
   • Ένα παρθένο δάσος.

     Une forêt vierge.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel
Nominatif	η	παρθένος	οι	παρθένοι
Génitif	της	παρθένου	των	παρθένων
Accusatif	τη(ν)	παρθένο	τις	παρθένους
Vocatif		παρθένο		παρθένοι

παρθένος, parthénos \paɾˈθe.nos\ féminin

1. Vierge.

Variantes

• παρθένα

Dérivés

• απάρθενος
• παρθενιά (« virginité »)
• παρθενογένεση (« parthénogénèse, parthénogenèse »)
• Παρθένος (« Vierge »)

Grec ancien

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		παρθένος		παρθένος		παρθένον
vocatif		παρθένε		παρθένε		παρθένον
accusatif		παρθένον		παρθένον		παρθένον
génitif		παρθένου		παρθένου		παρθένου
datif		παρθένῳ		παρθένῳ		παρθένῳ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		παρθένω		παρθένω		παρθένω
vocatif		παρθένω		παρθένω		παρθένω
accusatif		παρθένω		παρθένω		παρθένω
génitif		παρθένοιν		παρθένοιν		παρθένοιν
datif		παρθένοιν		παρθένοιν		παρθένοιν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		παρθένοι		παρθένοι		παρθένα
vocatif		παρθένοι		παρθένοι		παρθένα
accusatif		παρθένους		παρθένους		παρθένα
génitif		παρθένων		παρθένων		παρθένων
datif		παρθένοις		παρθένοις		παρθένοις

παρθένος, parthénos

1. Vierge.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ἡ	παρθένος	αἱ	παρθένοι	τὼ	παρθένω
Vocatif		παρθένε		παρθένοι		παρθένω
Accusatif	τὴν	παρθένον	τὰς	παρθένους	τὼ	παρθένω
Génitif	τῆς	παρθένου	τῶν	παρθένων	τοῖν	παρθένοιν
Datif	τῇ	παρθένῳ	ταῖς	παρθένοις	τοῖν	παρθένοιν

παρθένος, parthénos féminin

1. Vierge, jeune fille, fille, jeune femme non mariée.
   • παρθένον ψυχὴν ἔχων — (E.Hipp. 1006)

     La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

2. La Vierge, surnom d’Athéna.
3. La Vierge, constellation.

Variantes

• παρσένος (Laconien)

Synonymes

• κόρη

Dérivés

• παρθενεία, παρθενία (« virginité »)
• παρθένεια
• παρθένειος (« virginal »)
• παρθένευμα
• παρθένευσις
• παρθενεύω (« devenir jeune fille »)
• παρθενεών
• παρθένη
• παρθένην
• παρθένια
• Παρθενιανός
• παρθενίας (« fils de concubine »)
• παρθενική
• παρθενικός, παρθένιος (« de vierge »)
• παρθένιον (Pyrethrum parthenium)
• παρθενίς
• παρθενισκάριον
• παρθενοκόμος
• παρθενοκτονία
• παρθενοκτονία
• παρθενοκτόνος
• Παρθενόπη (« Parthénope »)
• παρθενοπίπης
• παρθενόσφαγος
• παρθενοτροφέω
• παρθενοτροφητέον
• παρθενόχρως
• παρθενώδης
• παρθενών (« appartements des jeunes filles »)
• παρθενωπός
• ψευδοπάρθενος

Prononciation

• \par.tʰé.nos\ (Attique (V^e siècle av. J.-C.))
• \parˈtʰɛ.nos\ (Koinè, Égypte (I^er siècle))
• \parˈθe.nos\ (Koinè (IV^e siècle))
• \parˈθe.nos\ (Byzance (X^e siècle))
• \parˈθe.nos\ (Constantinople (XV^e siècle))

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
• Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage