πεντηκοστός

Grec

Étymologie

Du grec ancien πεντηκοστός.

Adjectif

πεντηκοστός, pendíkostos \Prononciation ?\ ordinal

1. Cinquantième.
   • Modèle:ébauche-exe

Vocabulaire apparenté par le sens

Ordinaux en grec

1er	2e	3e	4e	5e	6e	7e	8e	9e
πρώτος	δεύτερος	τρίτος	τέταρτος	πέμπτος	έκτος	έβδομος	όγδοος	ένατος

10e	11e	12e	20e	30e	40e	50e	60e	70e	80e	90e
δέκατος	ενδέκατος	δωδέκατος	εικοστός	τριακοστός	τεσσαρακοστός	πεντηκοστός	εξηκοστός	εβδομηκοστός	ογδοηκοστός	ενενηκοστός

100e	200e	300e	400e	500e	600e	700e	800e	900e	1000e
εκατοστός	διακοσιοστός	τριακοσιοστός	τετρακοσιοστός	πεντακοσιοστός	εξακοσιοστός	εφτακοσιοστός	οχτακοσιοστός	εννιακοσιοστός	χιλιοστός

Références

• Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (πεντηκοστός)

Grec ancien

Étymologie

De πεντήκοντα.

Adjectif numéral

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		πεντηκοστός		πεντηκοστή		πεντηκοστό
vocatif		πεντηκοστός		πεντηκοστή		πεντηκοστό
accusatif		πεντηκοστόν		πεντηκοστήν		πεντηκοστό
génitif		πεντηκοστοῦ		πεντηκοστῆς		πεντηκοστοῦ
datif		πεντηκοστῷ		πεντηκοστῇ		πεντηκοστῷ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		πεντηκοστώ		πεντηκοστώ		πεντηκοστώ
vocatif		πεντηκοστώ		πεντηκοστώ		πεντηκοστώ
accusatif		πεντηκοστώ		πεντηκοστώ		πεντηκοστώ
génitif		πεντηκοστοῖν		πεντηκοστοῖν		πεντηκοστοῖν
datif		πεντηκοστοῖν		πεντηκοστοῖν		πεντηκοστοῖν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		πεντηκοστοί		πεντηκοσταί		πεντηκοστά
vocatif		πεντηκοστοί		πεντηκοσταί		πεντηκοστά
accusatif		πεντηκοστούς		πεντηκοστάς		πεντηκοστά
génitif		πεντηκοστῶν		πεντηκοστῶν		πεντηκοστῶν
datif		πεντηκοστοῖς		πεντηκοσταῖς		πεντηκοστοῖς

πεντηκοστός, pentêkostós ordinal

1. Cinquantième (50^e).

Dérivés

• 50os ((Abréviation))
• Πεντηκοστή

Prononciation

(Classique) : \pentɛːkostós\

(Koinè) : \pɛnteːko̞stˈo̞s\

(Byzantine) : \pentikostˈos\

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
• πεντηκοστός, Greek Word Study Tool (Perseus Digital Library, Tufts University)