komma

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Révision datée du 18 juin 2019 à 16:56 par Surbot (discussion | contributions) (→‎Néerlandais : Ajout du taux de reconnaissance)
Voir aussi : Komma

Danois

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

komma féminin

  1. Virgule.

Néerlandais

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

komma

  1. Virgule.

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 98,3 % des Flamands,
  • 98,7 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]


Suédois

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

Genre inconnu Indéfini Défini
Singulier komma kommat
Pluriel komman kommana

komma \Prononciation ?\ neutre

  1. Virgule.

Verbe

Conjugaison de komma Actif
Infinitif komma
Présent kommer
Prétérit kom
Supin kommit
Participe présent kommande
Participe passé kommen
Impératif kom

komma

  1. Venir, arriver, affluer.
    • Nu kom avgörandet.
      Ce fut le moment décisif.
    • Kvällen kommer.
      Le soir vient (tombe) / il se fait tard.
    • Nu kommer julen snart.
      Voici (arrive) bientôt Noël.
  2. (Familier) Jouir.

Notes

Komma sert également à former le futur. Le plus souvent sous la forme komma att.

Synonymes

venir

Dérivés

Vocabulaire apparenté par le sens

Voir aussi

Prononciation

Prononciation manquante. (Ajouter)