Aller au contenu

komma

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Voir aussi : Komma
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

komma féminin

  1. Virgule.
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

komma

  1. Virgule.

Taux de reconnaissance

[modifier le wikicode]
En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 98,3 % des Flamands,
  • 98,7 % des Néerlandais.

Prononciation

[modifier le wikicode]

Références

[modifier le wikicode]
  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]


Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Genre inconnu Indéfini Défini
Singulier komma kommat
Pluriel komman kommana

komma \Prononciation ?\ neutre

  1. Virgule.
Conjugaison de komma Actif
Infinitif komma
Présent kommer
Prétérit kom
Supin kommit
Participe présent kommande
Participe passé kommen
Impératif kom

komma

  1. Venir, arriver, affluer.
    • Nu kom avgörandet.
      Ce fut le moment décisif.
    • Kvällen kommer.
      Le soir vient (tombe) / il se fait tard.
    • Nu kommer julen snart.
      'Voici (arrive) bientôt Noël.
  2. (Familier) Jouir.
Komma sert également à former le futur. Le plus souvent sous la forme komma att.

venir

Vocabulaire apparenté par le sens

[modifier le wikicode]

Prononciation

[modifier le wikicode]

Prononciation manquante. (Ajouter)