φυγή
Grec
Étymologie
- Du grec ancien φυγή, phugê (« fuite »).
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel | ||
---|---|---|---|---|
Nominatif | η | φυγή | οι | φυγές |
Génitif | της | φυγής | των | φυγών |
Accusatif | τη(ν) | φυγή | τις | φυγές |
Vocatif | φυγή | φυγές |
φυγή, fiyí \fi.ˈʝi\ féminin
Grec ancien
Étymologie
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Nominatif | ἡ | φυγή | αἱ | φυγαί | τὼ | φυγά |
Vocatif | φυγή | φυγαί | φυγά | |||
Accusatif | τὴν | φυγήν | τὰς | φυγάς | τὼ | φυγά |
Génitif | τῆς | φυγῆς | τῶν | φυγῶν | τοῖν | φυγαῖν |
Datif | τῇ | φυγῇ | ταῖς | φυγαῖς | τοῖν | φυγαῖν |
φυγή, phugê \pʰʉ.ˈɡɛː\ féminin
- Fuite.
- Lieu de refuge, retraite.
- Bannissement.
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
- « φυγή », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage