mistr
Breton
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Adjectif
Nature | Forme |
---|---|
Positif | mistr |
Comparatif | mistrocʼh |
Superlatif | mistrañ |
Exclamatif | mistrat |
Mutation | Forme |
---|---|
Non muté | mistr |
Adoucissante | vistr |
mistr \ˈmist(r)\
Dérivés
Forme de nom commun
Mutation | Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 | Pluriel 3 |
---|---|---|---|---|
Non muté | mestr | mestroù | mistr | mistri |
Adoucissante | vestr | vestroù | vistr | vistri |
mistr \ˈmistr\ masculin
Tchèque
Étymologie
- De l’allemand Meister.
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | mistr | mistři |
Génitif | mistra | mistrů |
Datif | mistrovi ou mistru |
mistrům |
Accusatif | mistra | mistry |
Vocatif | mistre | mistři |
Locatif | mistrovi ou mistru |
mistrech |
Instrumental | mistrem | mistry |
mistr \Prononciation ?\ masculin
- Maitre, patron d'un apprenti.
- Bylo nás v dílně pět mladých učňů. Podle příkazu našeho mistra pracovní doba byla vždy od svítání do setmění.
- Maitre, celui qui maitrise son sujet.
- Legendy o mistrech bojových umění.
- Modèle:par ext Champion.
- Francouzští házenkáři získali titul mistrů světa.
Apparentés étymologiques
- mistrovský (de champion)
- mistrovství (championnat)