canonicat

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Français

Étymologie

Du latin canonicatus.

Nom commun

Singulier Pluriel
canonicat canonicats
\ka.nɔ.ni.ka\

canonicat \ka.nɔ.ni.ka\ masculin

  1. Dignité de chanoine.
    • Il en fut à peu près de même pour les canonicats, quoique cependant la faveur ait souvent tenu lieu de mérite. (Anonyme, Le Clergé en Espagne, Revue des Deux Mondes, 1829, tome 1)
    • Il court, il court, dans les rues de Tours, le brave abbé Birotteau, affolé de voir son rêve s’envoler : le canonicat laissé vacant par le décès du chanoine de la cathédrale Saint-Gratien ... — (Didier Méreuze,- Tours, le paradis perdu de Birotteau- Journal La Croix, page 19, 28-29 mars 2015)
  2. (Sens figuré) (Familier) (Péjoratif) Emploi qui exige peu de travail, qui cause peu de fatigue.

Synonymes

Traductions

Prononciation

Références

Catalan

Étymologie

Du latin canonicatus.

Nom commun

Singulier Pluriel
canonicat
\kənuniˈkat\
canonicats
\kənuniˈkats\

canonicat masculin

  1. (Religion) Canonicat.

Synonymes

Prononciation

Références

Occitan

Étymologie

Du latin canonicatus.

Nom commun

Singulier Pluriel
canonicat
\kanuniˈkat\
canonicats
\kanuniˈkats\

canonicat [kanuniˈkat] (graphie normalisée) masculin

  1. (Religion) Canonicat.
    • Foguèt provesit d’un canonicat. — (Alphonse Michel)
    • Las doçors del canonicat. — (Jacques Azaïs)

Apparentés étymologiques

Références