spirit

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Révision datée du 10 août 2020 à 16:25 par LeptiBot (discussion | contributions) (Factorisation du modèle voir.)
Voir aussi : Spirit, špirit

Anglais

Étymologie

Du latin spiritus.

Nom commun

Singulier Pluriel
spirit
\ˈspɪɹ.ɪt\
spirits
\ˈspɪɹ.ɪts\

spirit \ˈspɪɹ.ɪt\

  1. Élan (entrain).
    • She was full of high spirits.
      Elle était pleine de vivacité.
  2. Élan (mouvement pour s’élancer)
    • That wild horse has a lot of spirit.
      Ce cheval sauvage a beaucoup d’élan.
  3. Génie, esprit (âme, substance).
    • The spirit of liberty was guiding them.
      L’esprit de la liberté les guidait.
    • The spirit of Rome lives on in modern Europe.
      L’esprit de Rome perdure dans l’Europe moderne.
  4. Lutin.
  5. Vigueur.

Adjectif

spirit \ˈspɪɹ.ɪt\

  1. D’un génie.
    • The spirits of the spirit world are always watching us.
      Les esprits du monde des génies sont constamment en train de nous observer.

Prononciation

Références

Néerlandais

Étymologie

Du latin spiritus.

Nom commun

spirit \Prononciation ?\

  1. Énergie.

Synonymes

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 95,7 % des Flamands,
  • 89,0 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]


Norvégien

Étymologie

Du latin spiritus.

Nom commun

spirit masculin

  1. Alcool.

Roumain

Étymologie

Du latin spiritus.

Nom commun

neutre Singulier Pluriel
cas non articulé articulé non articulé articulé
Nominatif
Accusatif
spirit spiritul spirite spiritele
Datif
Génitif
spirit spiritului spirite spiritelor
Vocatif spiritule spiritule

spirit \Prononciation ?\ nominatif accusatif masculin singulier

  1. Substance spirituelle immatérielle, esprit.
  2. Aptitude intellectuelle, esprit.
  3. Vivacité dans la réflexion, esprit.
  4. Caractère spécifique d’une idée, esprit.
  5. Signe diacritique grec, esprit.
  6. Alcool, esprit.

Voir aussi

  • spirit sur l’encyclopédie Wikipédia (en roumain)