Aller au contenu

amiko

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
(1887) Composé de la racine amik (« ami ») et de la finale -o (substantif).
Cas Singulier Pluriel
Nominatif amiko
\a.ˈmi.ko\
amikoj
\a.ˈmi.koj\
Accusatif amikon
\a.ˈmi.kon\
amikojn
\a.ˈmi.kojn\

amiko \a.ˈmi.ko\ mot-racine UV

  1. Ami.
    • Ĉu vi ŝatus, ke viaj amikoj rakontu ĉion pri vi al nekonato? — (Claude Piron, Gerda malaperis!)
      Est-ce que vous aimeriez que vos amis disent tout de vous à un inconnu ?
    • Ĉu vi ne povas pasigi la vesperon kun viaj amikoj? Ha, vi ne havas amikojn? — (Ulrich Matthias, Fajron sentas mi interne)
      Tu ne peux pas passer la soirée avec tes amis ? Ah, tu n’as pas d’amis ?

→ voir la catégorie Mots en espéranto comportant la racine amik Mots en espéranto comportant la racine amik.

Prononciation

[modifier le wikicode]
  • Amikeco sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto) 

Références

[modifier le wikicode]

Bibliographie

[modifier le wikicode]


De l’espéranto.
Singulier Pluriel
amiko
\Prononciation ?\
amiki
\Prononciation ?\

amiko \a.ˈmi.kɔ\

  1. Ami.
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Forme de nom commun

[modifier le wikicode]

amiko \amikʲʷ\

  1. Première personne du singulier de la forme possessive de amy.