drask
Breton
Étymologie
- Du vieux breton trascl.
- Mentionné en moyen breton (drasql).
- À comparer avec le gallois tresglen « grive », cornique tresklenn « grive draine ».
- Issu du celtique *trosdl-, diminutif de l’indo-européen *trósdos, d’où le latin turdus, l’anglais thrush et le polonais drozd. → voir tred
Nom commun
drask \ˈdrask\ féminin (pluriel : drasked \ˈdrasket\, driski \ˈdriski\)
- (Ornithologie) Grive, tourd (oiseau).
- [...]; kana a rae ivez koulz ha kurusted Treglonou, ha sutal ken kaer hag ar voualc’h pe an drask. — (Lan ar Bunel, Laouig ar Penker eun danvez beleg, Moulerez straed ar C'hastell, Brest, 1929, p. 10)
- [...]; il chantait aussi bien que les enfants de chœur de Tréglonou et sifflait aussi joliment que le merle ou la grive.
- Hag er girzhier, an drask, ar rujodenn, an tinter, ar golvan a richane d’ an heol ; [...]. — (Jakez Riou, Geotenn ar Wercʼhez, Éditions Al Liamm, 1957, page 13)
- Et dans les haies, la grive, le rouge-gorge, le pinson, le moineau gazouillait au soleil ; [...].
- [...]; kana a rae ivez koulz ha kurusted Treglonou, ha sutal ken kaer hag ar voualc’h pe an drask. — (Lan ar Bunel, Laouig ar Penker eun danvez beleg, Moulerez straed ar C'hastell, Brest, 1929, p. 10)
- (Sens figuré) Godiche (jeune fille étourdie ou maladroite).