urbo

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Révision datée du 4 juillet 2019 à 16:33 par Surbot (discussion | contributions) (→‎Espéranto : Changement de modèle)

Espéranto

Étymologie

Du latin urbs.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif urbo
\ˈur.bo\
urboj
\ˈur.boj\
Accusatif urbon
\ˈur.bon\
urbojn
\ˈur.bojn\
urbo

urbo \ˈur.bo\ mot-racine UV

  1. Ville, cité.
    • Mi volonte invitus vin al mia urbo, aŭ povus viziti vin en Wrocław aŭ ĉe viaj gepatroj en Legnica. — (Ulrich Matthias, Fajron sentas mi interne)
    • Je t’inviterais volontiers dans ma ville, ou je pourrais te rendre visite à Wrocław ou chez tes parents à Legnica.

Dérivés

Académique:

Autres:

Vocabulaire apparenté par le sens

Prononciation

Anagrammes

Voir aussi

  • urbo sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto) 

Références

Vocabulaire:

Ido

Étymologie

Du latin urbs.

Nom commun

urbo \ˈur.bɔ\

  1. Ville.

Anagrammes

Latin

Verbe

urbo, infinitif : urbare \Prononciation ?\ transitif Modèle:conj-la

  1. Variante de urvo.

Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.

Références