Aller au contenu

urbo

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Du latin urbs.
Cas Singulier Pluriel
Nominatif urbo
\ˈur.bo\
urboj
\ˈur.boj\
Accusatif urbon
\ˈur.bon\
urbojn
\ˈur.bojn\
urbo

urbo \ˈur.bo\ mot-racine UV

  1. Ville, cité.
    • Mi volonte invitus vin al mia urbo, aŭ povus viziti vin en Wrocław aŭ ĉe viaj gepatroj en Legnica. — (Ulrich Matthias, Fajron sentas mi interne)
      * Je t’inviterais volontiers dans ma ville, ou je pourrais te rendre visite à Wrocław ou chez tes parents à Legnica.

Académique:

Autres:

Vocabulaire apparenté par le sens

[modifier le wikicode]

Prononciation

[modifier le wikicode]
  • urbo sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto) 

Références

[modifier le wikicode]

Bibliographie

[modifier le wikicode]
Du latin urbs.
Singulier Pluriel
urbo
\Prononciation ?\
urbi
\Prononciation ?\

urbo \ˈur.bɔ\

  1. Ville.

urbo, infinitif : urbare \Prononciation ?\ transitif (voir la conjugaison)

  1. Variante de urvo.

Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.

Références

[modifier le wikicode]