virgulenn-grecʼh

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Breton[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

→ voir virgulenn et krecʼh.

Nom commun [modifier le wikicode]

virgulenn-grecʼh \ˌvirɡylɛnˈɡrɛːx\ féminin (pluriel : virgulennoù-krecʼh)

  1. Apostrophe.
    • 87. AR VIRGULENN-GRECʼH. — Ma ne veneger ket an hini a gaver e diabarzh al lizherenn CʼH, nʼhe cʼhaver nemet evit merkañ al lecʼh ma vez steuziet ur vogalenn : nʼon (ne + on), pʼaz ( pa + az), dʼar [da + ar], ʼvit [evit]. — (Frañsez Kervella, Yezhadur Bras ar Brezhoneg, Skridoù Breizh, La Baule, 1947, page 56)
      87. L’APOSTROPHE. — Si l’on ne fait pas référence à celle que l’on trouve à l’intérieur de la lettre C’H, on ne la rencontre que pour repérer l’endroit où une voyelle est élidée : nʼon (ne + on), pʼaz (pa + az), dʼar (da + ar), ʼvit (evit).

Synonymes[modifier le wikicode]