yksinkertainen
Finnois
Étymologie
Adjectif
yksinkertainen \ˈyk.siŋˌker.tɑi.nen\
- (Didactique) D’un, unique, singulier, simple.
- Yksinkertainen lasi. — Vitre simple.
- Simple.
- Yksinkertaista mutta totta. — Simple mais vrai.
- Absolu.
- Yksinkertainen enemmistö. — Majorité absolue.
- (Péjoratif) Simple d'esprit.
- Taitaa olla yksinkertainen kaveri. — Il doit être simple d'esprit celui-là.
Synonymes
- 3. täysi
Antonymes
- 1. moninkertainen
- 2. monimutkainen, mutkikas, hankala
- 3. suhteellinen
- 4. fiksu