stankañ

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Breton[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Dérivé de stank, avec le suffixe -añ.

Verbe [modifier le wikicode]

stankañ \ˈstãŋkã\ intransitif-transitif (voir la conjugaison), base verbale stank-

  1. Arrêter, barrer, obstruer.
  2. Boucher.
    • Da stanka an toull, e oue lakeat eur pres ledan, daou stalaf varnez-han; [...]. — (Lan Inisan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, page 216)
    • Da stankañ an toull, e voe lakaet ur pres ledan, daou stalaf warnezhañ; [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 2, Éditions Al Liamm, 1977, page 158)
      Pour boucher le trou, on plaça une large armoire, à deux portes ; [...].
  3. Étancher.

Variantes orthographiques[modifier le wikicode]

Forme d’adjectif [modifier le wikicode]

Nature Forme
Positif stank
Comparatif stankocʼh
Superlatif stankañ
Exclamatif stankat

stankañ \ˈstãŋkã\

  1. Superlatif de stank.